Έκλαψαν τα Γιαννιτσά...

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

«Ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να έχεις το παιδί σου τραυματισμένο από το να το έχεις νεκρό; Να περιμένουμε για την ταυτοποίηση και μετά το χάος; Η ταυτοποίηση σε μένα έκανε σχεδόν δύο μέρες. Δεν περνούσαν τα δευτερόλεπτα. Πώς μπορούσαν να μην περνούσαν τα δευτερόλεπτα».

Τα λόγια της Μαρίας Καρυστιανού, που μέχρι στιγμής κοντεύει να συλλέξει 1.000.000 υπογραφές για να αρθούν ασυλίες και να γίνει "εις βάθος πραγματική έρευνα της υπόθεσης", όπως αναφέρεται, ηχούσαν στον Πεζόδρομο των Γιαννιτσών, για 4045 περίπου λεπτά. 

Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στην πλατεία ΕΠΟΝ, στο κέντρο του Πεζόδρομου των Γιαννιτσών, με "σιωπηλή διαμαρτυρία", δάκρυσε στο άκουσμα των όσων έλεγε η Πρόεδρος Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών. 

Η Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών, Θεανώ Ζουρνατζίδου, επέβλεπε ως μία εκ των υπευθύνων διοργανωτών της πένθιμης εκδήλωσης για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών και συντόνιζε τα όσα έπρεπε να γίνουν. Διοργανωτές οι Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών, Εκπαιδευτική Καινοτομία, Παρέμβαση Πολιτών Πέλλας. 

Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, παρόντες στην εκδήλωση, όσων αφορά την πολιτική πλευρά. 

«Αυτή η υπόθεση δεν είναι σαν τις άλλες, αφορά έγκλημα, και τα δεδομένα πρέπει να είναι αλλιώτικα. Δεν το ζητάω μόνο εγώ και οι υπόλοιπες χαροκαμένες οικογένειες, αλλά και ο κόσμος. Αν δεν υπάρξει τιμωρία σε ένα τέτοιο έγκλημα, σε τι θα υπάρξει; Όλοι μας έχουμε πόνο. Όσο πόνο έχουμε, όμως, άλλη τόση επιθυμία και δύναμη έχουμε να παλέψουμε για τα παιδιά μας. Για μας το νόημα και ο σκοπός της ζωής έχουν χαθεί», ήταν ένα από τα σημεία των αναφερόμενων της κ. Καρυστιανού, που "έσπασαν" και τον τελευταίο ψύχραιμο παρόντα στην εκδήλωση. 

Η εκδήλωση έφτασε στο απόγειο της συγκινησιακής φόρτισης των παριστάμενων όταν αναγνώστηκαν τα ονόματα των 57 θυμάτων, μεταξύ αυτών της Ιφιγένειας από τα Γιαννιτσά. 

Τα συνθήματα στον Πεζόδρομο, ενδεικτικά.

Το πρωί όλα τα σχολεία της πόλης προχώρησαν σε κατάληψη. Η ημέρα της θλίψης από το ξημέρωμα της φάνηκε οτι θα ολοκληρωθεί μέσα σε πένθιμο κλίμα. 

Ας είναι αναπαυμένες οι ψυχές όσων χάθηκαν. 

Για γονείς και συγγενείς, τι να πεις και τι να ευχηθείς. Η σιωπή του κόσμου, αλλά η φωνή της δικαιοσύνης, είναι δύο σημεία που αναμένουν οι άνθρωποι αυτοί. Πόσο θα παραμείνουν; Ποιους θα δικαιώσουν; Που θα οδηγήσουν;

Οι απαντήσεις άγνωστες, τα ερωτήματα υπαρκτά όμως, ηχούν κάπου εκεί στα σύννεφα...