Αιφνίδια «στατιστική αύξηση» του χρέους

Τα «μπλεξίματα» με τη Eurostat είναι πάντα «επίφοβα» για το οικονομικό επιτελείο. Πέρυσι, «τα στύλωσε» με τις εγγυήσεις του Δημοσίου για τις τιτλοποιήσεις στο πλαίσιο του «Ηρακλής» και χρειάστηκαν παρεμβάσεις πολιτικές αλλά και όλων των εμπλεκομένων με τη διαχείριση της συμφωνίας του 2018 για την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» ευρωπαϊκών θεσμών για να πεισθεί να μην εγγράψει τις εγγυήσεις στο χρέος.

Χθες, διέρρευσε από τη Eurostat ότι θα εγγράψει στο ελληνικό έλλειμμα και χρέος τους αναβαλλόμενους τόκους του δανείου που η Ελλάδα συνήψε το 2012, στο πλαίσιο του 2ου μνημονίου, με τον EFSF.

Μία άλλη εκκρεμότητα, αν θα συνυπολογιστούν στο έλλειμμα και στο χρέος οι αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις των τραπεζών, σύμφωνα με τις πληροφορίες της «Εφ.Συν.», διευθετήθηκε σιωπηλά και «ατύπως».

Οι αναβαλλόμενοι τόκοι είναι μέρος των τόκων του μεγάλου δανείου του 2012 του EFSF. Τότε είχε συμφωνηθεί ότι από το σύνολο των τόκων εξυπηρέτησης αυτού του δανείου θα εξυπηρετούνται κανονικά, δηλαδή θα καταβάλλονται κάθε έτος, μόνο αυτοί που αντιστοιχούν στα 30 δισ. ευρώ αυτού του δανείου.

Τόκοι 23 δισ. ευρώ

Οσον αφορά τους τόκους για το υπόλοιπο, το μακράν μεγαλύτερο μέρος του δανείου, γι’ αυτούς συμφωνήθηκε περίοδος χάριτος μέχρι το 2032. Το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους τους ενέγραφε και υπολόγιζε στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους -και μάλιστα είχε εγγράψει στο ελληνικό DSA συνολικό ποσό 25 δισ. ευρώ- η Eurostat δεν το είχε κάνει ούτε άσκησε πιέσεις σε αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι που ανακάλυψε ότι πρέπει να εγγράψει αυτό το ποσό στο έλλειμμα και στο χρέος, αλλιώς τα βιβλία της δεν θα ήταν «εντάξει».

Μέχρι και το 2023 αυτό το ποσόν ήταν 12,5 δισ. ευρώ. Στα απομένοντα 9 χρόνια το ετήσιο ποσό θα ανέρχεται σε 1,1-1,2 δισ. ετησίως. Συνολικά, το ύψος του θα προσεγγίσει τα 23 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 12,5 δισ. ευρώ θα εγγραφούν στο έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος στα έτη από το 2021 και μέχρι το 2023. Από το 2024 θα εγγράφεται η οφειλή κατ’ έτος στο έλλειμμα, οπότε θα επιβαρύνει το δημοσιονομικό έλλειμμα και άρα το χρέος.

Οι συνέπειες

Από το υπουργείο Οικονομικών επιβεβαιώνεται ότι η απόφαση της Eurostat είναι ειλημμένη και θα αποτυπωθεί επισήμως στα ελληνικά δημοσιονομικά μεγέθη το πιθανότερο τον προσεχή Οκτώβριο μαζί με τη γενικότερη αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων των κρατών-μελών. Ωστόσο, επικρατεί κλίμα υποβάθμισης της σημασίας του γεγονότος, με βασικά επιχειρήματα ότι α) πρόκειται για υπόθεση «λογιστικής απεικόνισης», όπως λέει η ίδια η Eurostat, β) ότι δεν έχει επιπτώσεις στις πληρωμές των τόκων, γ) ότι δεν έχει καμία επίπτωση στις εκθέσεις βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, καθόσον ήδη ο ΟΔΔΗΧ στην ελληνική έκθεση βιωσιμότητας έχει εγγράψει συνολικό ποσό 25 δισ. ευρώ (ενώ θα ανέλθει περίπου σε 23 δισ. ευρώ) και άρα δεν πρόκειται για την ξαφνική αποκάλυψη κάποιου κρυφού βάρους.

Ολα αυτά ισχύουν, αλλά ταυτόχρονα το ελληνικό χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά περισσότερο από 5 εκατοστιαίες μονάδες, ενώ κάθε χρόνο το έλλειμμα και το χρέος θα επιβαρύνονται με ποσό περί το 1,1 έως 1,2 δισ. ευρώ. Αυτά δεν αλλάζουν σε τίποτε τους όρους εξυπηρέτησης του χρέους, αλλάζουν όμως το ύψος του. Στις προσεχείς αξιολογήσεις των οίκων αξιολόγησης θα φανεί αν αυτό το στοιχείο θα μετρήσει – και πόσο. Πάντως, στην πρόσφατη αξιολόγησή του ο Moody’s σημείωσε τη σημασία του συνολικού ύψους του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ.

Η άλλη μεγάλη εκκρεμότητα, οι αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις των τραπεζών, διευθετήθηκε… ατύπως και σιωπηλά. Ούτε το Δημόσιο είχε υπολογίσει-εγγράψει τους τόκους που θα έπρεπε να πάρει από τις τράπεζες (που θα επηρέαζαν τα έσοδα, άρα το έλλειμμα, άρα το χρέος) ούτε η DGCom αποδέχεται την εκ των υστέρων καταγραφή τους γιατί τότε θα έπρεπε να θεωρηθούν state aid (κρατική βοήθεια στον ιδιωτικό τομέα), οπότε θα άνοιγε άλλη «πληγή». Ετσι, και αφού οι ελληνικές τράπεζες καταγράφουν κέρδη, τα οποία σε βάθος περίπου μιας δεκαετίας θα «εξαφανίσουν» τις αναβαλλόμενες φορολογικές τους υποχρεώσεις, το θέμα αφέθηκε στη δοκιμασία του χρόνου. Αν όλα πάνε καλά, θα έχει λυθεί χωρίς ποτέ να καταγραφεί δημοσιονομικά με κάποιον τρόπο…

πηγή: efsyn.gr