«Αν είχα αναφερθεί σε σημαντικά ονόματα θα είχα επιστρέψει στην κόρη μου, αλλά θα ψευδόμουν», δηλώνει η Εύα Καϊλή σε συνέντευξη της στην Corriere della Sera

Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Corriere della Sera, η Εύα Καϊλή μιλά για την δικαστική υπόθεση που την αφορά και τις κατηγορίες που της έχουν απαγγελθεί. «Αν είχα αναφερθεί σε σημαντικά ονόματα θα είχα επιστρέψει στην κόρη μου, αλλά θα ψευδόμουν», δήλωσε η πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Παράλληλα, η κ. Καϊλή υπογράμμισε: «Αισθάνομαι πιο δυνατή, εκτιμώ κάθε στιγμή με την κόρη μου, δεν καταφέρνω να σταματήσω να την κοιτάω». Σε σχέση με την παραμονή της στην φυλακή, αμέσως μετά την σύλληψη, είπε: «υπέφερα φοβερά από το κρύο, διότι μου πήραν το παλτό» και «ανησυχούσα για την κόρη μου, διότι δεν μου επετράπη να καλέσω δικηγόρο και ούτε να μιλήσω με την οικογένειά μου».

«Όταν συνέλαβαν τον Φραντσέσκο και του κατάσχεσαν το αυτοκίνητο, σκέφθηκα ότι θα ήταν τροχαίο. Μετά μου έστειλαν την είδηση ότι και ο Παντρσέρι είχε συλληφθεί, έπαθα πανικό. Ήξερα ότι στο γραφείο του, που ήταν δωμάτιο στον δεύτερο όροφο του σπιτιού, όπου δεν πάω ποτέ, υπήρχε μια βαλίτσα του Παντσέρι και βρήκα ένα σωρό χρήματα. Δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί, αλλά ήθελα να απομακρύνω από το σπίτι τα χρήματα αυτά, για να τα ξαναδώσω στον Παντσέρι, που νόμιζα ότι ήταν και ο ιδιοκτήτης τους. Δεν σκέφθηκα καθόλου να χρησιμοποιήσω την βουλευτική μου ασυλία, και αυτό αποδεικνύει ότι δεν ήξερα τι αντιπροσώπευαν, στην πραγματικότητα, τα χρήματα αυτά», δηλώνει ο Εύα Καϊλή.

Προσθέτει, δε, ότι «ήξερα ότι ο Παντσέρι λάμβανε δωρεές» και ότι «υπάρχουν μαρτυρίες σχετικά με την δράση του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τα άτομα που σχετίζονταν με αυτές», αλλά «η ίδια δεν συγκαταλέγομαι σε αυτά».

«Μετά από πάνω από ένα χρόνο ερευνών, οι δραστηριότητες μου και οι λογαριασμοί μου ελέγχθηκαν και είναι κρυστάλλινοι. Στα χαρτονομίσματα που βρέθηκαν δεν υπάρχουν δακτυλικά μου αποτυπώματα. Με τους δικηγόρους μου θα αποδείξω την αθωότητά μου», λέει στην Corriere η Ελληνίδα ευρωβουλευτής.

Απαντά, δε, ότι «τώρα μπορεί να μοιάζουν όλα ύποπτα, αλλά πριν δεν ήταν έτσι», διότι «ο Παντσέρι ήταν ο εργοδότης του Τζόρτζι και τον προσέλαβε όταν ήταν φοιτητής μόλις είκοσι ετών» και «εργάσθηκε για τον Παντσέρι ως προσωπικός μεταφραστής και βοηθός και συνέχισε να τον βοηθά και μετά την λήξη της θητείας του ως ευρωβουλευτή. Ο Φρανσέσκο ένιωθε βαθιά ευγνωμοσύνη και ηθική υποχρέωση προς τον Παντσέρι».