Αναζητώντας συγκλίσεις με αφορμή τα εργασιακά

Μπορεί η αναζήτηση ενιαίας προοδευτικής πρότασης για την εργασία και τις κοσμογονικές αλλαγές που επιφέρει σήμερα στη μισθωτή έκφανσή της η τεχνητή νοημοσύνη να σηματοδοτήσει την έναρξη του διαλόγου των προοδευτικών δυνάμεων με στόχο την εναλλακτική διακυβέρνηση; Να δώσει ποιότητα και βαρύτητα σε έναν διάλογο που μέχρι τώρα είναι αποσπασματικός, με χάσματα και χωρίς βάθος; Κι αν ναι, ποια είναι τα σημεία σύγκλισης στα οποία συναντώνται δυνάμεις που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και τους -αυξανόμενους με αλματώδη ρυθμό- άστεγους αριστερούς;

Mια πρόγευση απαντήσεων στο ερώτημα, με άξονα την εργασία η οποία αποτελεί την καρδιά της κοινωνίας- δόθηκε στη δημόσια συζήτηση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών (ΕΝΑ) το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής στην κεντρική αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Ομιλητές, η Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο, πρ. πρόεδρος και διοικήτρια ΟΑΕΔ, μέλος Γνωμοδοτικού Συμβουλίου ΕΝΑ, ο Λόης Λαμπριανίδης, οικονομικός γεωγράφος, αφ. καθηγητής ΠΑΜΑΚ, μέλος Γνωμοδοτικού Συμβουλίου ΕΝΑ, ο Διονύσης Τεμπονέρας, δικηγόρος-εργατολόγος και ο Κώστας Τσουκαλάς, δικηγόρος-εργατολόγος. Στη συζήτηση συμμετείχαν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων, ενώ σύντομες παρεμβάσεις έγιναν από τους πρώην υπουργούς ΣΥΡΙΖΑ, Εφη Αχτσιόγλου, Ν. Φίλη, Π. Κουρουμπλή, καθώς και από άλλους συμμετέχοντες που διατύπωσαν κριτικές παρατηρήσεις προς τους ομιλητές.

● Την πολιτική σημασία σύστασης ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου με πυρήνα την εργασία ανέδειξε ιδιαιτέρως ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος, έχοντας από καιρό εκφράσει τη θέση ότι ο διάλογος για τη νέα πολιτική συμμαχία πρέπει να προχωρήσει ανεξάρτητα από τις τις εσωτερικές διαδικασίες των κομμάτων, επισήμανε χαρακτηριστικά τα εξής: «Η εργασία είναι ένα πεδίο σκιαγράφησης συγκλίσεων που μας καλεί να επαναπροσδιοριστούμε, πάντα με άξονα το αντιδεξιό-αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο. Διαπιστώσαμε αδυναμία να ανοίξει σοβαρός διάλογος πάνω στα σοβαρά ζητήματα. Και από τι άλλο μπορεί να ξεκινήσει κανείς παρά από ένα ταυτοτικό ζήτημα όπως αυτό της εργασίας;»

● Tα βασικά στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν τον άξονα μιας προοδευτικής πρότασης εξέθεσε η Μαρία Καραμεσίνη ιεραρχώντας ως κυριότερη προτεραιότητα -ενόψει και της κύρωσης της Οδηγίας για τους επαρκείς κατώτατους μισθούς- τη ριζική αναμόρφωση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων με στόχο την αύξηση των μισθών και την καθολική κάλυψη των μισθωτών από ΣΣΕ (ενίσχυση των εθνικών κλαδικών ΣΣΕ με άρση των εμποδίων επεκτασιμότητας, επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης, αναμόρφωση του θεσμού της διαιτησίας).

Η αύξηση του κατώτατου μισθού με βάση τις ανάγκες για ανεξάρτητη και αξιοπρεπή διαβίωση, η θεσμική κατοχύρωση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής του, η επαναφορά της διαπραγμάτευσής του στους κοινωνικούς εταίρους, η εξίσωση του κατώτατου μισθού δημόσιου-ιδιωτικού τομέα είναι επίσης βασικά στοιχεία μιας συμφωνίας των προοδευτικών δυνάμεων. Σε αυτήν, όπως είπε, πρέπει να ενταχθούν ακόμη η επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο Δημόσιο, γενναίες μισθολογικές αυξήσεις και κίνητρα για υψηλής ειδίκευσης προσωπικό σε κρίσιμους τομείς (γιατροί του ΕΣΥ, πληροφορικάριοι κ.ά.), η κάλυψη των αναγκών σε μόνιμο προσωπικό, με προτεραιότητα το ΕΣΥ και άλλους τομείς του κοινωνικού κράτους, αλλά και η επαναρρύθμιση και μείωση του χρόνου εργασίας.

«Χρειάζεται ένα κοινωνικό συμβόλαιο για δίκαιους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας όχι μόνο για τη μεσαία τάξη αλλά και για τους αόρατους (που εργάζονται στον τομέα της καθαριότητας)» ανέφερε ο Λ. Λαμπριανίδης.

«Εμείς στην Αριστερά δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Παρότι σωστά εστιάσαμε στη διανομή, υποτιμήσαμε τα ζητήματα της παραγωγής. Παραλείψαμε να αναδείξουμε την ανάγκη για αναπτυξιακό κράτος και δεν είδαμε εγκαίρως ότι το μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης που ακολουθούμε τόσα χρόνια στη χώρα μας είναι απολύτως αδιέξοδο» επισήμανε ο αφ. καθηγητής του ΠΑΜΑΚ.

«Πριν συγκλίνουν δυνάμεις και πρόσωπα, να συγκλίνουν οι κοινωνικές δυναμικές» προέταξε ο εργατολόγος και υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κ. Τσουκαλάς.

«Οι διαψεύσεις οδήγησαν τον κόσμο της εργασίας στο να μην αγωνίζεται. Στη συλλογική μνήμη, οι νέοι δεν μπορούν να αντιληφθούν την αξία των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο να ξεσηκώσουμε αυτόν τον κόσμο...Δεν είναι σταθερά τα οικονομικά θεμέλια της ανάπτυξης που έχουμε».

«Αν θέλουμε να τα βρούμε, να δημιουργήσουμε νέο ενιαίο πολιτικό φορέα, δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε σε 55 θέματα αλλά σε 5 βασικά. Ο κόσμος της εργασίας απαιτεί από μας σοβαρότητα» επισήμανε ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Ν. Φωτόπουλος.

«82 εκπαιδευτικοί στη Ρόδο κοιμούνται σε αντίσκηνα. Ποια Αριστερά και ποια Σοσιαλδημοκρατία; Tο θαύμα κρατά τρεις ημέρες» σημείωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Δ. Μπράτης.

«Δεν μπορούμε να ξαναπάμε στη διαιτησία (ΟΜΕΔ) των παλαιών εποχών. Να τελειώσουμε με αυτές τις στρεβλώσεις» είπε ο πρόεδρος του ΔΣΑ, Δ. Βερβεσός.

πηγή: efsyn.gr - Χριστίνα Κοψίνη - από την έντυπη έκδοση της "Εφημερίδας των Συντακτών". 

* κεντρική φώτο: Από αριστερά, οι δικηγόροι-εργατολόγοι Κώστας Τσουκαλάς και Διονύσης Τεμπονέρας, ο Λόης Λαμπριανίδης, οικονομικός γεωγράφος, αφ. καθηγητής ΠΑΜΑΚ, μέλος Γνωμοδοτικού Συμβουλίου ΕΝΑ, και η Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρ. πρόεδρος και διοικήτρια ΟΑΕΔ, μέλος Γνωμοδοτικού Συμβουλίου ΕΝΑ. Τη συζήτηση συντόνισε η Χριστίνα Κοψίνη, δημοσιογράφος («Εφημερίδα των Συντακτών») και γενική γραμματέας της ΠΟΕΣΥ