Ανέστη οι πολιτικοί πότε πηγαίνουν στη «Λαϊκή;» του Καθηγητή Πιπερόπουλου

Ανέστη οι πολιτικοί πότε πηγαίνουν στη«Λαϊκή;»

Αριστοφανικό πολιτικό-οικονομικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

‘Έγραψα πρόσφατα ένα λακωνικό ευχαριστήριο με τίτλο «Χειροκροτώ τους ανθρώπους της Εστίασης» που φιλοξενήθηκε εδώ στον αγαπημένο ιστότοπο και συμφώνησαν μαζί μου πολλοί.

Σήμερα προχωρώ δανειζόμενος τον στίχο του λαϊκού τραγουδιού που προσεγγίζει ιδιόμορφα την γνωστή σε όλους μας άτυπη κοινωνιολογική δομή που συνιστά η πατροπαράδοτη «λαϊκή αγορά» καθώς ο ερωτευμένος και «υποψιασμένος» εραστής δέχθηκε την καθησυχαστική επιβεβαίωση της ωραίας, την οποία έψαξε 8 φορές, αλλά δεν τη βρήκε εκεί, αλλά αυτό ήταν λογικό, αφού η καλή του, όπως είπε, «είχε πάει… Λαϊκή!..»

https://www.youtube.com/watch?v=Yc18wT56cT0

Είναι ανορθόδοξος ο τρόπος εισαγωγής στο θέμα μου, αλλά η επιλογή μου υπαγορεύεται από μια πλειάδα παραγόντων ανάμεσα στους οποίους η ψεύτικη «δικαιολογία» της Κυρίας του λαϊκού άσματος δεν είναι η λιγότερο σημαντική ούτε και ιεραρχικά η τελευταία.

Οι «λαϊκές αγορές», ως κοινωνικό-οικονομικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε Ελληνική πόλη και προσωπικά, όπως και όλοι όσοι ταξιδέψαμε ή ζήσαμε σε άλλες χώρες, τις βρήκα σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, και όχι μόνο.

Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνικό-ψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της επικρατούσας ιστορικής πραγματικότητας, οι «λαϊκές αγορές» αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για οικογένειες που, άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους, εδώ θα βρούνε το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σε τιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορεί να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς έστω και αν όπως διαπιστώνουμε τελευταία πολλοί έχουν αναγάγει τα καταστήματά τους σε επίπεδα «μπουτίκ».

Στη «λαϊκή» θα κατεβεί ο συνταξιούχος και η σύζυγός του, εδώ θα βολευτεί ο φοιτητής και η φοιτήτρια, στη λαϊκή θα βρει για τα παιδάκια της η νοικοκυρά, σύζυγος του δημόσιου υπάλληλου ή του μικρού επιχειρηματία, τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώσουν τα αγαπημένα της πρόσωπα.

Η πρόσμιξη ηλικιών, προσωπικοτήτων και κοινωνικό-οικονομικών τάξεων στις «λαϊκές αγορές» έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο σοβαρών κοινωνιολογικών, ψυχολογικών και οικονομικών ερευνών, καθώς εδώ αναπτύσσονται, όπως μπορεί ο καθένας και η καθεμιά μας να το επιβεβαιώσει από προσωπικές εμπειρίες, διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε πωλητή και πελάτη, εδώ γίνεται όχι μόνο καλοπροαίρετο Αριστοφανικό αλλά και συχνά καυστικό χιούμορ ανάμεσα στους ανταγωνιστές στην προσπάθεια του εμπειρικού μάρκετινγκ για επηρεασμό του πελάτη, εδώ αντιπαρατάσσονται ποδοσφαιρικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις και, φυσικά, στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε, εδώ συναντιούνται παραμονές τοπικών ή εθνικών εκλογών και οι πολιτικοί μας, οι οποίοι μόνο τέτοιες μέρες θυμούνται τις «λαϊκές!…»

Μπροστά μας σε λίγο «Χρονιάρες μέρες», της Μεγάλης Εβδομάδας και του ΠΑΣΧΑ και, ως είθισται, οι πολιτικοί μας από τα τηλεοπτικά παράθυρα θα εκστομίσουν «μπαρούφες» απίστευτων μεγεθών καθώς θα ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ τις λαϊκές, τους παραγωγούς και μικροεμπόρους ότι ευθύνονται για την άνοδο του πληθωρισμού και την αδυναμία της νοικοκυράς να γεμίσει το καλάθι της…

Μεγαλύτερη ανακρίβεια σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει, αλλά η δικαιολογία «βολεύει» τους αιρετούς άρχοντές μας με τον ίδιο τρόπο που βολεύει και η απάντηση της γνωστής «άφαντης» για άλλους λόγους Κυρίας του λαϊκού μας άσματος…

Και η Ρούλα είπε ότι πήγε… «Λαϊκή!..»

https://www.youtube.com/watch?v=SZxvrwuzmxQ

Οι πολιτικοί μας πήγαν ποτέ στην «Λαϊκή», όχι για να τους δούμε, αλλά για να δούνε αυτοί τους άνδρες και τις γυναίκες που ΠΕΦΤΟΥΝ με τα μούτρα στην άσφαλτο της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και κάθε άλλου ελληνικού αστικού κέντρου για να μαζέψουν φρούτα, λαχανικά και σαρδέλες που οι μικροέμποροι της «λαϊκής»αφήνουν στο οδόστρωμα κάθε απόγευμα μαζεύοντας τους πάγκους αφού τελειώσει το αλισβερίσι με καταναλωτές;

Παλιότερα, εάν ήταν «τυχεροί», μπορεί να έπεφταν και επάνω στις παρέες των «Ρομπέν των Σουπερμάρκετ» (αλήθεια εκείνα τα παιδιά, σαν τους ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, γιατί άραγε χάθηκαν;).

Λέτε να σταμάτησαν διαπιστώνοντας ότι όπως τους περίμεναν οι «φτωχοί ως μάννα εξ ουρανού» κάποιοι από τους πολιτικούς μας που διακρίνονται για την ανεξέλεγκτη απληστία τους θα απλώνανε το χέρι να πάρουν και αυτοί μερικά από τα τρόφιμα που οι «Ρομπέν» μοίραζαν;