Γέρων Γεώργιος : Ο Μέγας Κωνσταντίνος θα ελευθερώσει και τη Νέα Ρώμη

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου*

Ο π. Γεώργιος Αλευράς, ο οποίος ήταν υποτακτικός του μεγάλου αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, συνήθως κάθε εβδομάδα ανεβάζει μια ομιλία στο διαδίκτυο. Μου αρέσει ο π. Γεώργιος για την παρατηρητικότητα που έχει, την ορθή κρίση, την καθαρότητα και την τόλμη του, κι αν καμιά φορά μου φαίνονται ακραίες οι τοποθετήσεις του, πιστεύω ότι απλώς δεν χωράνε στο μικρό μυαλό μου. Η τελευταία του ομιλία που ανέβηκε στο διαδίκτυο έγινε στις 21 Μαΐου, των μεγάλων αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και μου πέρασε η σκέψη να την πληκτρολογήσω.

Ο πατέρας του αν και ήταν ειδωλολάτρης, ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, δεν γνωρίζουμε αν έφυγε εν μετανοία, αλλά ήταν άνθρωπος αρετής. Γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος το 272 και εκοιμήθη το 337, περίπου 65 ετών. Αν δει κανείς την ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου πραγματικά είναι μοναδική, εκπληκτική. Από την ώρα που γεννήθηκε ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ήταν προκαθορισμένη η πορεία του. Ο Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο χαρίσματα. Σ’ αυτόν έδωσε πολλά χαρίσματα. Χωρίς να ξέρει και ο ίδιος, τι ρόλο θα έπαιζε στην παγκόσμια ιστορία. Μια αρετή που χαρακτηρίζει κυρίως τους άντρες είναι η αντρεία. Κι αυτή ήταν η πρώτιστη αρετή που είχε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Ήταν πολύ αντρείος. Δεν μπορεί άνθρωπος που είναι δειλός, χέστης, να προκόψει και να κάνει πράγματα. Σήμερα γέμισαν στα πανεπιστήμια χέστηδες. Πάνε στα πανεπιστήμια να πάρουν πτυχία. Αν είσαι δειλός, φοβητσιάρης, χέστης τι να κάνεις. Δε πας νάχεις πεντακόσια πτυχία, να μιλάς γλώσσες. Αν δεν έχεις την αρετή της αντρείας … γενικά οι άντρες, αυτό σημαίνει άντρας, αντρείος, γι αυτό γεμίσαμε Κασσελάκηδες. Αυτός δεν είναι αντρείος, το παίζει αντρείος. Τον προωθούν και τον έχουν φασκιωμένο, γι αυτό το παίζει αντρείος. Αν του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια, τελείωσε. Και ήρθε να κυβερνήσει την Ελλάδα. Που δεν τον χαρακτηρίζει η αντρεία.

Δε λέμε να είσαι άντρας ; Όχι με την έννοια της ηθικής, αλλά να είσαι ευθύς, άντρας. Δεν είναι αντρείοι αυτοί που μας κυβερνούν και δεν τους χαρακτηρίζει αυτή η σπουδαία αρετή. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ενάρετος, είχε συνδυάσει και την παιδεία, την μόρφωση, αλλά την αντρεία την είχε πρώτιστη αρετή. Δηλαδή οι οικογένειά του, και η μητέρα του και ο πατέρας του, του δώσανε την παιδεία, η μητέρα και την χριστιανική, αλλά δεν ήταν ακόμα ώριμος ν’ ασπαστεί τον χριστιανισμό, έπαιρνε όμως και από την μητέρα και από τον πατέρα. Όμως ο Διοκλητιανός επειδή ήξερε ότι είναι ενάρετος ο Κωνστάντιος τον ξαπέστελε πολύ μακριά στην Δύση, στο Γιόρκ στην Αγγλία ήταν η έδρα του. Και ο Διοκλητιανός μέγας διώκτης των χριστιανών ήταν στην Νικομήδεια και είχε τον Κωνσταντίνο δίπλα του να τον ελέγχει, τον είχε υπό επιτήρηση, αλλά σε μια ομηρία όμως. Φοβόταν ότι αυτός ο νεαρός αν πάγαινε κοντά στον πατέρα του θα γινόταν διάδοχος και θ’ άλλαζαν πολλά πράγματα. Είχε την διαίσθηση αυτή και γι αυτό τον φύλαγε ως κόρη οφθαλμού για τα δικά του συμφέροντα, διότι δεν έβλεπε με καλό μάτι τον χριστιανικό κόσμο και γι αυτό έκανε μεγάλους διωγμούς.

Στις 19 Μαΐου είχαμε μια ημέρα πένθους, τη γενοκτονία των Ποντίων. Η Νικομήδεια είναι στον Πόντο. Δεν το θεωρώ τυχαίο ότι από την Νικομήδεια ο Μέγας Κωνσταντίνος ξεκίνησε μια λαμπρή πορεία. Ήταν πρωταγωνιστής σε μάχες, πρωτοπαλίκαρο του Διοκλητιανού και τον καμάρωνε και τον θαύμαζε, αλλά συγχρόνως τον ζήλευε και τον φοβόταν κι ανησυχούσε ότι αυτός πρέπει να είναι ελεγχόμενος. Όπως σήμερα, η Νέα Τάξη πραγμάτων θέλουν να ελέγχουν και να μαντρώνουν τους ικανούς και άξιους ανθρώπους για να τους απομονώνουν και να έχουν στα πράγματα τους δειλούς που μπορούν να τους χειρίζονται πολύ εύκολα, όπως για παράδειγμα Μητσοτάκης, Σακελλαροπούλου, Ιερώνυμος . Τους χειρίζονται πολύ εύκολα για να μας κάμνουν εμάς ότι θέλουν. Όπως σας τα λέω είναι. Φροντίζει η Νέα Τάξη πραγμάτων σε όλο τον κόσμο, αλλά με την Ελλάδα έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία, αιώνες τώρα, ο διάβολος το κάμνει. Τον ενοχλεί πολύ η Ελλάδα και φοβάται αυτή την ιστορία που έχει αυτός ο τόπος. Ξέρει ότι σ’ αυτό τον χώρο υπήρχαν από αιώνες και προ Χριστού, σοφοί άνθρωποι, ήρωες, μεγάλες προσωπικότητες.

Αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες, οι ήρωες οι άγιοι, οι ενάρετοι, έχουν φύγει, αλλά είναι κι εδώ μαζί μας. Συγχρωτίζονται μαζί μας και προσπαθούν να μας επηρεάσουν και να μας κάνουν συνεχιστές αυτών των ένδοξων προσωπικοτήτων. Δηλαδή είναι δυνατόν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Απόστολος Παύλος που είναι εκεί στον Θεό, να μην έχουν το ενδιαφέρον να βγάλουν αντάξιους ανθρώπους σαν κι αυτούς ; Ο Παύλος είχε δικανικό λόγο, ήταν δεινός ρήτορας με πολλά χαρίσματα. Γι αυτό διαλέχτηκε από τον Χριστό για να πείσει τον ειδωλολατρικό κόσμο και να τον φέρει στον Χριστό. Γι αυτό μετά από λίγο λέει ο βασιλιάς Αγρίππας «λίγο ακόμα και με πείθεις Παύλε να γίνω χριστιανός». Οι Πατέρες της Εκκλησίας συνδυάζουν την προσωπικότητα του Παύλου με τον Μέγα Κωνσταντίνο. Διότι ο Παύλος άλλαξε την ζωή του ενώ ήταν εχθρός της χριστιανικής πίστης, άλλαξε στην πορεία προς την Δαμασκό από όραμα. Είδε σε όραμα τον Χριστό, μέρα μεσημέρι. Όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος 12 το μεσημέρι είδε τον σταυρό να λάμπει στον ουρανό κι άκουσε την φωνή «Εν τούτω νίκα». Όπως ο Χριστός απάντησε στον Παύλο που τον ρώτησε «ποιος είσαι ;», «είμαι αυτός που διώκεις». Ο Θεός μ’ έχει φωτίσει να αντιλαμβάνομαι τις συνδέσεις των γεγονότων.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μεγαλουργούσε δίπλα στον Διοκλητιανό και ήταν μικρός, ας πούμε με τον βαθμό του Λοχαγού. Προσπαθούσε να βρει την ευκαιρία να δραπετεύσει και είχε λαχτάρα να βρεθεί στον πατέρα του γιατί γνώριζε ότι ήταν σε μεγάλη ηλικία, για να προλάβει να τον δει ζωντανό. Προνόησε ο Θεός ν’ αρρωστήσει ο Διοκλητιανός και σε μια ηλικία 23 χρονών περίπου το 305 δραπετεύει από την Νικομήδεια. Για σκεφθείτε εκείνη την εποχή να φύγεις από την Νικομήδεια του Πόντου και να πας να βρεις τον πατέρα σου στο Γιόρκ της Αγγλίας ; Και είπα για την αντρεία. Εκείνη την εποχή με τις δυσκολίες ήταν σκληραγωγημένοι οι άνθρωποι, εμείς σήμερα με τις ανέσεις έχουμε γίνει λαπάδες. Και πράγματι, δεν έχασε την ευκαιρία κι έφυγε και πήγε στον πατέρα του περίπου το 305. Η χαρά του πατέρα δεν περιγραφόταν να δει απρόσμενα τον γιό του μετά από τόσα χρόνια που ήξερε ότι ήταν υπό επιτήρηση από τον Διοκλητιανό και ο Κωνσταντίνος ήταν και δυσαρεστημένος με τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, δε συμφωνούσε. Δεν έζησε πολύ καιρό ο Κωνστάντιος, αλλά προνόησε και φρόντισε αμέσως, να τον ρίξει στις πιο δύσκολες μάχες τον Κωνσταντίνο για να διαπρέπει και να βλέπει ο στρατός ότι αυτός είναι πραγματικά παλικάρι και μόλις πέθανε ο πατέρας του ο στρατός τον ανακήρυξε αμέσως αυτοκράτορα της Δύσης, Καίσαρα της Δύσης. Άρχισε το σχέδιο του Θεού να περπατάει.

Το 312 η Ρώμη ήταν σε μια τυραννία από τον Μαξέντιο. Όλοι αυτοί που είναι μονοκράτορες και δεν εξουσιάζονται από άλλους, δικτάτορες δηλαδή, καταδυναστεύουν τον λαό. Και σήμερα στην Ελλάδα καταδυναστεύει όποιος έρθει για Πρωθυπουργός, όπως τα τελευταία χρόνια ο κ. Μητσοτάκης την Ελλάδα την έχει διαλύσει, την έχει καταδυναστεύσει. Πιο σκληρή Χούντα και δικτατορία δεν είχε η Ελλάδα εδώ και 200 χρόνια που έγινε κράτος. Τον Παπαδόπουλο βάλανε φυλακή κι αυτοί είναι χειρότεροι. Άξιος πάντως, αξιόλογος άνθρωπος ο Μητσοτάκης. Αλλά έχω πει, εξ αιτίας των αμαρτιών μας, επειδή φύγαμε μακριά από τον Θεό. Αυτόν αξίζαμε κι εγώ τον παραδέχομαι και του δίνω συγχαρητήρια πολλές φορές και λέω «βάρα κι άλλο». Αφού δεν καταλαβαίνουμε. Βρήκε και κάνει. Βρήκε τους πεθαμένους Έλληνες εδώ πέρα, σήκω πάνω κάτσε κάτω. Ξύλο και φόρο. Οι δικαστές δεν υπάρχουν. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Όποιον θέλουν καταδικάζουν, όποιον θέλουν τον αθωώνουν.

Έτσι ήταν και η Ρώμη επί του Κωνσταντίνου κι αποφάσισε να πάει να την ελευθερώσει απ’ αυτή την τυραννία του Μαξέντιου. Αν και ο στρατός του ήταν μικρότερος από του Μαξέντιου είχε αντρεία και δεν φοβόταν. Δεν είχε πολλές ελπίδες να βγει νικητής σ’ αυτή τη μάχη. Όμως ο Θεός τον παρουσιάστηκε με τον τίμιο σταυρό και του έδειξε ότι με την δύναμη του τιμίου σταυρού θα νικήσει. Και το μονόγραμμα ΧΣ το έβαλε πάνω στις ασπίδες και τα όπλα. Ρωτάνε πολλοί «πρέπει να πολεμάμε ;». Ο Θεός του έδωσε την δύναμη και την ευλογία να καταλύσει όχι την Ρώμη, αλλά την τυραννία του Μαξέντιου. Στρατό ο Μέγας Κωνσταντίνος, στρατό και ο Μαξέντιος. Εμείς έχουμε Μέγα Κωνσταντίνο για να κατατροπώσει τον Μαξέντιο, Μητσοτάκηδες κι αυτούς που κάνουν κουμάντο με την Νέα Τάξη πραγμάτων ; Τίποτα, κανέναν.

Πράγματι βγήκε νικητής εκεί στη γέφυρα που έγινε η μάχη, στον Τίβερη ποταμό, και ο Μαξέντιος αν και είχε μεγαλύτερο στρατό και ήταν σίγουρος ότι θα κέρδιζε, έχασε. Έτσι και σήμερα η Νέα Τάξη πραγμάτων λένε « αυτούς τους ψόφιους ότι θέλουμε τους κάμνουμε». Δεν έχουν υπολογίσει τον παράγοντα Θεό. Όπως ο φουκαράς ο Μαξέντιος τότε, που να ήξερε τι είδε ο Μέγας Κωνσταντίνος και με ποιανού την δύναμη θα πολεμήσει. Αυτοί νομίζουν ότι εμείς είμαστε χωρίς τσομπάνη, χωρίς αφεντικό. Έχουμε. Απλά δεν έχουμε μετανοήσει, δεν έχουμε συνέλθει από τον λήθαργο αυτό που μας τον προκαλούν και αυτοί, αλλά μας αρέσει κι εμάς. Ο στρατός ανακήρυξε Καίσαρα τον Κωνσταντίνο επειδή κατάλαβαν ότι αυτός είναι ο αρχηγός τους. Εμείς εδώ που είμαστε ένα σκορποχώρι …

Το έχω πει κι άλλες φορές. Οι μισοί Έλληνες δεν δέχονται την τυραννία του κάθε Πρωθυπουργού, ακόμα και της Εκκλησίας. Τι συγχρώνται οι χριστιανοί ορθόδοξοι με τα χάλια αυτά που μας εκπροσωπούν ; Τι με εμβόλια, τι με κορονοϊούς, τι με τα ψηφίσματα για τους ομοφυλόφιλους, τι με … Αυτοί δεν μας εκπροσωπούν. Το ξέρουν, αλλά ποντάρουν στον λήθαργο. Λένε, άστους, είναι αδιάφοροι κι αλωνίζουν. Κάποιοι δεν είναι αδιάφοροι. Θυμάμαι τα λόγια του αγίου Παϊσίου : «Κι αν πουν ότι δεν υπάρχει κανένας Έλληνας δεν ανησυχώ. Θ’ αναστήσει έναν Έλληνα ο Χριστός. Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει κανένας χριστιανός, θ’ αναστήσει έναν χριστιανό». Έτσι κι ο μέγας Κωνσταντίνος. Τον ανέστησε. Όσο και καλές προϋποθέσεις να υπήρχαν από τον πατέρα και την μητέρα του, θα μπορούσε να είναι ένας βλαμμένος. Πρόνοια Θεού ήταν. Στην ουσία ανέστησε αυτή την προσωπικότητα από μικρή ηλικία ο Θεός.

Σ’ ένα βιβλίο που γράφτηκε τελευταία στο Άγιο Όρος γράφει μέσα πως ο άγιος Πορφύριος είπε, ότι θα αναστήσει ο Θεός έναν Έλληνα σαν τον άγιο Κωνσταντίνο. Εγώ δεν το άκουσα αυτό, αλλά εντάξει οι άγιοι δεν τα έλεγαν όλα σ’ έναν άνθρωπο. Εγώ όμως άκουσα το εξής που είπε : «βλέπω μέσα από την συμφορά να βγαίνει ένας άνθρωπος που τους ενώνει όλους προς το καλό». Μήπως αυτές οι δυο μαρτυρίες αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο ; Μπορεί, δεν το γνωρίζω. Θα πεις, είναι ανάμεσά μας ; Θα γίνουν τα γεγονότα τώρα ; Και όταν ήρθε ο Χριστός τα πράγματα ήταν σε άθλια κατάσταση. Ήρθε ο Χριστός, έστειλε το Άγιο Πνεύμα, οι Απόστολοι πήραν το Άγιο Πνεύμα, αλλά είχαν έναν Παύλο που τους έτριζε τα δόντια και τους κυνηγούσε. Και όμως αυτόν τον ψάρεψε ο Χριστός. Όταν πιστεύουμε στον αληθινό Θεό, τον Χριστό, πρέπει να έχουμε κάτι στο μυαλό μας. Μπορεί και ο μεγαλύτερος εχθρός της ορθοδόξου πίστεως να μετατραπεί, ν’ αλλάξει και να γίνει φαν του Χριστού, ορθόδοξος, και να κάνει ο Θεός μ’ αυτό τον άνθρωπο τέρατα και σημεία. Γιατί δια των χειρών των Αποστόλων γινόντουσαν τέρατα και σημεία και δια των χειρών του Αποστόλου Παύλου. Οι άλλοι Απόστολοι, οι μαθητές του Χριστού, δεν είχαν την δράση που είχε ο Παύλος. Ο Παύλος είναι ο κατ’ εξοχήν Απόστολος των Εθνών και ήταν μια ιδιοφυΐα, μεγαλοφυΐα. Είχε δικανικό λόγο, ήταν ρήτορας κι έπειθε. Κάποιος δικαστικός Νικόπουλος Βασίλειος έγραψε διδακτορική διατριβή με θέμα : «Η νομική σκέψη του Αποστόλου Παύλου».

Οι πιο παράνομοι είναι αυτοί που έχουν τους νόμους στα χέρια. «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Διότι χρησιμοποιούν τους νόμους σαν εργαλείο για να στριμώχνουν, παγιδεύουν και ν’ αφοπλίζουν τους αδύναμους ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Αυτή είναι η Νέα Τάξη πραγμάτων. Τους έχουν κάνει όλους ένα, να υπηρετούν την Νέα Τάξη πραγμάτων, τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος θα είναι νόμιμος άρχων, όταν θα ρθει, και θα επιβληθεί σε όλους μας να τον υπηρετούμε, να τον υπακούμε κατά πάντα. Αυτό θέλει ο νόμος. Αλλά ο Παύλος λέει «ουκ εγενόμην απειθής τη ουρανίω οπτασία». Μου λένε παπα Γιώργη δεν υπακούς στον τάδε, στον Επίσκοπο, στον Ηγούμενο στον … Εγώ μόνο σ’ έναν Πορφύριο υπάκουσα, επειδή ήξερα ότι είναι εκλεκτός του Θεού. Και ο Παύλος ήταν με τον νόμο, είχε τον Γαμαλιήλ διδάσκαλο, Φαρισαίος, σπούδασε τη ραβινική θεολογία και πήρε κιτάπια εναντίον των χριστιανών. Εκεί όμως επενέβηκε ο Χριστός. Και του λέει «τι με διώκεις ;».

Σήμερα ποιος διώκει τον Χριστό ; Οι Αρχιερείς. Αυτοί είναι οι πρώτοι διώκτες του χριστιανισμού. Ο χριστιανισμός είναι υπό διωγμό όχι από τους πολιτικούς άρχοντες, αλλά από τους εκκλησιαστικούς άρχοντες. Το είδαμε και στην περίοδο του κορονοϊού, και στην περίοδο που ψήφισαν νόμο για τους ομοφυλόφιλους. «Ε τι θα βάλουμε χωροφύλακα στην Εκκλησία, όποιος θέλει ας έρθει». Και συχνωτίζονται ξανά πάλι, σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν είναι έκπτωτοι για μένα. Το Ευαγγέλιο όλους αυτούς τους έχει κρίνει. Είναι ακατάλληλοι όχι να φοράνε τα ράσα και τα άμφια, είναι ακατάλληλοι να υπηρετούν τον Χριστό. Ο Χριστός ήρθε να υπηρετήσει τον Πατέρα Του, δεν συμβιβάστηκε και αφού δεν συμβιβάστηκε ποιο ήταν το τίμημα, σταυρικός θάνατος. Και ο Παύλος που δεν συμβιβάστηκε που πληροφορήθηκε από τον Χριστό με τις πλάνες που είχε χωρίς να το γνωρίζει και εν αγνοία του δίωκε τον χριστιανισμό, μετά κήρυττε τον χριστιανισμό στα Έθνη και πέρασε μαρτύρια από τους ομογενείς, ομοεθνείς, ομόθρησκους. Μετά τον Χριστό ο μεγαλύτερος εχθρός των Εβραίων ήταν ο Παύλος. Και μέχρι σήμερα υπάρχει αυτό το μένος ένεκα της πίστης στον Χριστό στους Έλληνες, επειδή είμαστε οι κληρονόμοι του Χριστού και του Αποστόλου Παύλου. Και του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Επιστρέφω στον Μέγα Κωνσταντίνο που έγινε Καίσαρας της Δύσης , ελευθερώνει την Ρώμη, δίνει και μια τελευταία μάχη στην Αδριανούπολη με τον Λικίνιο και γίνεται Μονοκράτωρ σε μια Αυτοκρατορία που ξεκινάει από την Αγγλία μέχρι την Αραβία. Μπορεί να διανοηθεί κανείς τι έκανε αυτός ο άνθρωπος ; Γίνονται αυτά με ανθρώπινες δυνάμεις ; Και είναι τώρα στο χέρι του ν’ αλλάξει τον ρουν της παγκόσμιας ιστορίας. Καταλαβαίνει ότι η Ρώμη δεν είναι η κατάλληλη πρωτεύουσα να υπηρετήσει αυτό το μεγάλο σχέδιο. Κι από τότε που κατάλαβε ότι πρέπει να φύγει η πρωτεύουσα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Δύσης. Ποτέ δεν χώνεψαν οι δυτικοί αυτή του την πράξη. Και τι κάνει ο Μέγας Κωνσταντίνος, για να δείτε ότι δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος, είχε μυαλό, είχε γνώσεις. Ασύλληπτο μυαλό, μεγαλοφυΐα. Σκέπτεται στην αρχή να κάνει την πρωτεύουσα στην Τροία. Λένε πως όταν οι Έλληνες κατέλαβαν την Τροία, οι Τρώες που γλίτωσαν έφτιαξαν την Ρώμη. Αυτό το γνώριζε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σκέφτηκε αφού έφυγαν και πήγαν στην Ρώμη από την Τροία, θα φτιάξω εκεί την πρωτεύουσα. Όμως ο Θεός δεν το επέτρεψε και αφού πέρασε κι από άλλες τοποθεσίες κατέληξε στο Βυζάντιο, σημερινή Κωνσταντινούπολη. Έφυγε από την ζωή όταν βρισκόταν στην Νικομήδεια πάλι. Έτσι ήθελε ο Θεός για να του δείξει ότι από εκεί ξεκίνησε. Να του θυμίσει ότι μικρό παιδί από εκεί ξεκίνησε υπό την προστασία του σκληρού τύραννου Διοκλητιανού, κι έκανε αυτή την τεράστια πορεία και τελικά εκεί πέθανε και μεταφέρθηκε αργότερα το σκήνωμά του στον Ναό των Αγίων Αποστόλων.

Αυτές τις μέρες τα σκεφτόμουνα αυτά επειδή η Νικομήδεια είναι στον Πόντο και λίγες μέρες πριν, στις 19 Μαΐου είχαμε την μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων. 353.000 σφαγιασθέντες και οι Τούρκοι χαριεντίζονται με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, τους Γερμανούς τους Εβραίους. Τους χαϊδεύουν όλοι. Καλά κάνουν. Το τέλος πλησιάζει σ’ αυτόν τον λαό, τάχουν πει οι άγιοι, διότι τα χέρια τους στάζουν αίμα. Ο Μέγας Κωνσταντίνος θα πει κάποιος, δεν έσταζαν τα χέρια του αίμα; Όχι, δεν ήταν βάρβαρος. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν άνθρωπος του Θεού. Την μάχη που έδωσε στην Ρώμη πήγε ως απελευθερωτής. Οι Τούρκοι δεν ήρθαν να ελευθερώσουν εμάς. Εμείς ήμασταν ελεύθεροι και μας έκαναν σκλάβους, ένα βάρβαρο έθνος. Ο Μέγας Κωνσταντίνος απελευθέρωσε την Ρώμη από τον τύραννο Μαξέντιο. Και έκανε πρωτεύουσα μετά την Κωνσταντινούπολη. Όταν μετέφερε την πρωτεύουσα στο Βυζάντιο, την ονόμασε Νέα Ρώμη. Όπως έχουμε τον Αδάμ, και τον Νέο Αδάμ. Ποιος είναι ο Νέος Αδάμ ; Ο Χριστός. Ο Αδάμ είναι ο παλιός άνθρωπος, ο χοϊκός άνθρωπος, ο πτωχός άνθρωπος, ο βρώμικος άνθρωπος, ο σάπιος άνθρωπος, ο άνθρωπος που δεν είχε καμία προοπτική, κανένα μέλλον παρά μόνο στον Άδη. Κι έπρεπε να ρθει ο Νέος Αδάμ, να πεθάνει με σταυρικό θάνατο, να πάει στον Άδη και να τραβήξει τον Αδάμ από τον Άδη.

Τι θέλω να σας πω; Ο άγιος Πορφύριος έλεγε, τώρα εδώ δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα, αν φύγω θα κάνω πιο πολλά και πιο εύκολα. Ο Μέγας Κωνσταντίνος τότε έκανε μικρά ή μεγάλα ; Τεράστια. Όχι απλά ελευθέρωσε την Ρώμη. Έγινε ο πρώτος βασιλεύς 47^ος αυτοκράτωρ στη σειρά των Ρωμαίων ο οποίος ήταν χριστιανός αυτοκράτωρ, Βασιλεύς. Και με το διάταγμα των Μεδιολάνων που όρισε την ανεξιθρησκία έδωσε την δυνατότητα σ’ όλο τον χριστιανικό κόσμο ν’ αναπνεύσει, αλλά άφησε ελεύθερους και τους ειδωλολάτρες. Ο καθένας ήταν ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει.

Αυτή την ελευθερία δεν μας την δίνουν πλέον οι άρχοντες οι σημερινοί. Θέλουν με το στανιό, δια της βίας, να κάνουν μια πανθρησκεία, ένα συνονθύλευμα θρησκειών και να είμαστε ένας αχταρμάς, ένας θεός είναι, το ίδιο είναι όλοι, Χριστιανοί, Μωαμεθανοί, Εβραίοι, Ινδουιστές, άθεοι, διαόλοι, τριόλοι … Ναι αλλά δεν γίνεται, δεν μπορεί το φως με το σκοτάδι να συνυπάρχει. Στη Γιουροβίζιον σατανάδες πατούσαν τον σταυρό, σατανάδες ντυμένοι και εξωτερικά και εσωτερικά. Κι όπως είπε ο άγιος Πορφύριος από εδώ και στο εξής οι άνθρωποι θα λατρεύουν φανερά τον Σατανά. Που θέλω να καταλήξω ;

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθέρωσε την Παλαιά Ρώμη και μετέφερε την πρωτεύουσα από εκεί στο Βυζάντιο. Ο Πορφύριος έλεγε ότι θα κάνει μεγαλύτερα πράγματα μετά και ο Μέγας Κωνσταντίνος είμαι σίγουρος ότι θα ξεκινήσει την εκστρατεία να ελευθερώσει την Νέα Ρώμη, διότι είναι δική του. Κύριε Ερτογκάν σ’ άφησε πολλά χρόνια ο Θεός, βοήθησες τον Τουρκικό λαό, αλλά όταν δεν σέβεσαι τον χριστιανικό κόσμο … Δεν μιλάω για τα εγκλήματα που έκαναν οι πρόγονοι Τούρκοι που σκότωσαν Έλληνες , Αρμενίους, Κούρδους … Για να επιβληθείτε σε μια γη που ποτέ δεν ήταν δική σας. Και δεν φτάνουν όλα αυτά τα εγκλήματα που κάνατε τους τελευταίους αιώνες επειδή ήρθατε από μακριά στη γη μας και όπως είχε πει σωστά ο Οικουμενικός Πατριάρχης «μας βρήκατε εδώ, δεν σας βρήκαμε». Το είπε πολύ ευγενικά. Είχαν το θράσος να μη σεβαστούν ούτε την Αγιά Σοφιά, ούτε την Μονή της Χώρας, και πόσες ορθόδοξες εκκλησίες που είναι μνημεία πολιτισμού παγκοσμίως. Δεν είναι μνημεία πολιτισμού για εμάς, είναι μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Και λυπάμαι και για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς που ακόμα τους αφήνουν τους βάρβαρους να καταπατούν τα δικαιώματα των χριστιανών και αν θέλουν να ρίχνουν λάσπη και σκοτάδι σ’ αυτό το φως που λεγόταν Ρωμιοσύνη, Βυζαντινός Πολιτισμός, Ορθοδοξία.

Γι αυτό ήμουν σήμερα τόσο καυστικός και όταν ο άγιος Παΐσιος έλεγε ότι οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στην κοιλιά τους το ήξερε από πληροφορία από τον Θεό και τους αγίους. Τους έκανε πολύ υπομονή ο Θεός και οι άγιοι, τώρα όμως η υπομονή τελείωσε. Δεν αξίζουμε καλύτερη τύχη κι εμείς. Ο άγιος Παΐσιος είπε κι εμείς οι ορθόδοξοι δεν είμαστε καλοί άνθρωποι αλλά μόνο για το δόγμα που κουτσά στραβά λεγόμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, ο Θεός θα προστατέψει την Ελλάδα και δεν ξέρω πόσες άλλες ψυχούλες μπορεί να είναι πολύ εκλεκτές και ο Θεός για τους λίγους θα βοηθήσει πάρα πολλούς. Όπως είπε κάποτε για τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ο Τσόρτσιλ που είπε για τους πιλότους της ΡΑΦ : «τόσοι λίγοι και κάναν τόσα πολλά για πολλούς». Οι πιλότοι της ΡΑΦ ήταν οι μεγαλύτεροι ήρωες του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου που σώσαν την Αγγλία, από την οποία ξεκίνησε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Δεν το θεωρώ τυχαίο. Και μίλησα για την αντρεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αξίζουν τα εύσημα και σε τέτοιους ήρωες κι ας μην ήταν και ορθόδοξοι. Αν και πιστεύω πως υπήρχαν και ορθόδοξοι πιλότοι μέσα στην ΡΑΦ, όπως ο Κληρίδης ο οποίος ήταν πιλότος της ΡΑΦ. Δεν έχει σημασία. Το έθιξα αυτό το γεγονός για το θέμα της αντρείας.

Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τώρα που φοβόμαστε γιατί δεν είμαστε πολλοί, αν έχω τον Χριστό μαζί μου δεν φοβάμαι κανένα και μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Η πρώτιστη αρετή είναι η αντρεία και σε κανένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκεται. Ακόμα και αν πας στο Άγιο Όρος να γίνεις μοναχός θα δεις ότι πολλοί μοναχοί έχουν φοβίες. Κι εγώ φοβόμουνα. Δεν διδάσκεται, δεν μεταδίδεται η αντρεία. Κατακτιέται η αντρεία με τη βοήθεια του Θεού αρκεί να θέλεις να δηλώσεις παρών να πολεμήσεις για τον Χριστό, για τις πραγματικές κι αληθινές αξίες όπως είχε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Από μικρό παιδί δήλωσε παρών και υποστήριξε με την αντρεία όλη αυτή την ιστορία κι ο Θεός τον αξίωσε ν’ αλλάξει τον κόσμο όλο. Ένας άνθρωπος. Γι αυτό και ο άγιος Πορφύριος, το πιστεύω ότι το είπε «βλέπω ένα σπουδαίο άνθρωπο να συνεγείρει και ν’ ενώνει τον κόσμο». Δηλαδή ν’ αλλάξει τον κόσμο. Αυτοί οι παγκοσμιοποιητές που αλωνίζουν τώρα με τις τράπεζες και με όλα αυτά τα κόλπα που κάνουν, λίγα είναι τα ψωμιά τους, όπως και της Τουρκίας. Να είστε σίγουροι πως αν έχουμε αυτή την πίστη και την αντρεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου κι ένας άνθρωπος δεν έχει να φοβηθεί απ’ όλο τον πλανήτη.

*Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος είναι εκπαιδευτικός. 

*(φώτο από romfaia.gr - ο πατήρ Γεώργιος)