#TAGS

Γιαννιτσά: Εκδήλωση για τα 70 χρόνια από τον Αγώνα της Κύπρου 1955-59 ενάντια στον Αγγλικό ζυγό

Ρίγη συγκίνησης και αισθήματα εθνικής συσπείρωσης.

31 Μαρτίου 2025 - 20:30

Στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Γιαννιτσών χθες Κυριακή 30 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε μια εξαιρετική εκδήλωση για το ως άνω θέμα, με ομιλητή τον Ιστορικό και Συγγραφέα κ. Λεωνίδα Λεωνίδου, η οποία προκάλεσε στο κοινό ρίγη συγκίνησης και αισθήματα εθνικής συσπείρωσης για τα δίκαια της Κύπρου.Άριστη και η παρουσίαση της Χορωδίας του Αλεξάνδρειου Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών με εκπληκτικές ερμηνείες τραγουδιών από μαθητή του Ωδείου και την κα Μαρία Δρένου.Συγκλονιστικός και ο τρόπος απαγγελίας των ποιημάτων για τους Ευαγόρα Παλληκαρίδη και Γρηγόρη Αυξεντίου από τον κ. Δημήτρη Κονανούδη.

Παρακάτω ο χαιρετισμός του κ. Κλεάνθους Ανδρέα, Πρόεδρου του Συλλόγου Κυπρίων Ν. Πέλλας:

"Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι κάθε σελίδα της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας είναι γεμάτη με θυσίες και ηρωικά κατορθώματα που καμιά φυλή δεν έχει να παρουσιάσει.Κάθε σπιθαμή ελληνικής γης είναι ποτισμένη με αίμα μαρτύρων και ηρώων που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Υπάρχει όμως μια γωνιά του Ελληνισμού που κατέχει θέση ξεχωριστή, κι αυτή είναι η πολύπαθη και μαρτυρική Κύπρος. Γη ελληνική πάνω από 3000 χρόνια δόξασε τη φυλή με το πολιτισμό και τους αγώνες της. Αυτό το μεγαλείο και την αθανασία της ελληνικής ψυχής εκφράζει μέσα από το ποίημα του ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης «Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου κανένας δεν ευρέθητζιεν για να την ιξιλείψει , κανένας , γιατί σιέπει την ΄που τά άψη ο θεός μου.

Ρωμιοσύνη εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει …Το νίν αντά να τρώει την γήν, τρώει την γην θαρκέται μα πάντα τζείνο τρώεται τζιαι τζείνον καταλυέται». Αν ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία θα δούμε ότι το έθνος μας- όπως παρατηρεί ο αείμνηστος Καποδίστριας- απέζησε δια θαυμάτων. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α της 1ης Απριλίου 1955-1959 από τον Αγγλικό ζυγό και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Ο αγώνας κρατά 4 χρόνια. Μέσα σ΄ αυτά γράφεται το ηρωικό έπος του ΄55, ένα από τα ενδοξότερα που έχει να παρουσιάσει η ελληνική ιστορία. Μια χούφτα άνθρωποι υψώνουν το ανάστημα τους στη μεγάλη βρετανική αυτοκρατορία. Η ανθρωπότητα μένει κατάπληκτη μπροστά στο νέο ελληνικό θαύμα. Ο πόλεμος είναι άνισος και σκληρός. Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν όλα τα ανθρώπινα μέσα για να δαμάσουν το φρόνιμα του λαού.

Εξορίζουν από το νησί βασικά στελέχη του αγώνα, εφαρμόζουν κατ΄ οίκον περιορισμούς. Κλείνουν στα κρατητήρια αγωνιστές και τους υποβάλλουν σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Καταδικάζουνε σε θάνατο δι΄ απαγχονισμού 9 νεαρά παλληκάρια χωρίς σοβαρή κατηγορία. Τίποτε όμως δεν μπόρεσε να δαμάσει τη δύναμη της ψυχής και να σβήσει το όνειρο της λευτεριάς. Ο Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α έχει δύο βασικά γνωρίσματα: Το πρώτο είναι ότι αποτελεί αποκλειστικό δημιούργημα των νέων. Των παιδιών του δημοτικού, του γυμνασίου, και της αμέσως μετά ηλικίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μαθητές διοργανώνουν έξω από σχολεία διαδηλώσεις όπου βρίσκονται αντιμέτωποι με τους πανίσχυρους βρετανούς στρατιώτες.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του αγώνα του ΄55 ήταν η ακράδαντη πίστη στο Θεό που φώτιζε και θέρμαινε τις ψυχές των αγωνιστών. Όλως ο δυναμισμός και η αυτοθυσία τους είχε σαν υπόβαθρο την πίστη. Αυτό ήταν το μυστικό του μεγαλείου τους. Ήταν παιδιά των κατηχητικών σχολείων που ζούσαν με προσευχή και μυστηριακή ζωή. Στη φυλακή και στα λημέρια μελετούταν την Αγία Γραφή. Σπάνια στην παγκόσμια ιστορία ένας εθνικός αγώνας συνοδευόταν από τόση πίστη. «Πάνω από κάθε αδυναμία – γράφει ο Κυριάκος Μάτσης – στέκεται η δύναμη της πίστης. Πίσω από τον κόσμο, πανίσχυρος σύμμαχος στέκεται το χέρι του Θεού». Ο κατάλογος των ηρώων και των ηρωικών πράξεων από τον αγώνα Ε.Ο.Κ.Α είναι μεγάλος.

Με τη θυσία τους, την αυταπάρνηση το παράδειγμα τους θα μείνουν για πάντα αθάνατοι. Γιορτάζοντας φέτος τα 70 χρόνια από το μεγάλο ξεσηκωμό της 1ης Απριλίου 1955 και τιμώντας τους επικούς ήρωες μας και τους αφανείς εργάτες της λευτεριάς, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, ούτε για λησμονιά και εκφυλισμό, ούτε για έριδες και μικροκομματικές επιλογές. Άλλες χαμένες πατρίδες δεν πρέπει να θρηνήσουμε.

Ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν πρέπει να χαθεί. Να συνειδητοποιήσουμε πως 3500 χρόνια ελληνικής παρουσίας στην Κύπρο δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να σβήσουν ξαφνικά. Έχουμε χρέος ιστορικό να μην παραγράψουμε τα εθνικά μας δίκαια. Το χουμε χρέος στους ήρωες και τους μάρτυρες του ανεπανάληπτου έπους του ΄55, σε κείνους – Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες – που έπεσαν το 1974 προσπαθώντας να κρατήσουν της Θερμοπύλες του νότου και σε κείνους που σαπίζουν σε κάποια τουρκική φυλακή Αγνοούμενοι.

Σ΄ αυτούς που έπεσαν, σ΄ αυτούς που θυσιάστηκαν στα δοξασμένα ελληνικά χώματα της Κύπρου, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ. Πιστοί προσκυνητές της δόξας τους ας πορευτούμε στο δρόμο που εκείνοι χάραξαν".
Δείτε και την ανάρτηση του Προέδρου της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρίας "Φίλιππος κ. Κωνσταντίνου Κάμτση: