Η αγκαλιά της Τούμπας

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

Σε μια χρονιά που έχει δει την ομάδα του να χάνει βαθμούς με κάθε τρόπο, ο κόσμος του ΠΑΟΚ παραμένει βάλσαμο. Γράφει ο Κ.Κεφαλογιάννης.

Η αποθέωση της Τούμπας προς τον Αλί Σαμάτα, κάθε φορά που πατούσε στο χορτάρι τους προηγούμενους μήνες, ξεκίνησε ως αγνό, ανόθευτο τρολάρισμα, αλλά με καλοπροαίρετο, αγαπησιάρικο τρόπο. Και εξελίχθηκε σε μια ειλικρινή δήλωση αγάπης προς έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος έδινε κάθε φορά και την ψυχή του, για να βοηθήσει, παρά το γεγονός ότι έβλεπε τα δίχτυα σαν ναρκοπέδιο. Ο ίδιος, ο συμπαθέστατος Αλί εισέπραξε όλη αυτήν την θετική ενέργεια προς το πρόσωπό του, με ευγνωμοσύνη αλλά και με την αίσθηση της υποχρέωσης να μεγαλώνει. Στο γκολ που πέτυχε την Κυριακή κόντρα στην Λαμία, το τρίτο στα τελευταία δυο ματς πρωταθλήματος, τέταρτο στα τελευταία τρία ματς ανεξαρτήτως διοργανώσεων, ο πανηγυρισμός του ήταν σαν να λέει “ευχαριστώ, αλλά σας χρωστάω πολλά γκολ ακόμα”. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει να σκοράρει, δεν ξέρω αν “ξεμπούκωσε” ή αν είναι τυχαίο, δεν ξέρω αν τα τέρματα του Αλί είναι σημάδι της επερχόμενης Αποκάλυψης! Ξέρω μόνο ότι η περίπτωση του αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του χάσματος που υπάρχει ανάμεσα στην ατμόσφαιρα της Τούμπας και στην “ατμόσφαιρα” των social media.

Δείτε τι συνέβη και με τον Τάισον. Η Τούμπα έγινε για αυτόν την Κυριακή η αγκαλιά που χρειαζόταν για να επανέλθει μετά από όσα συνέβησαν τα περασμένα 24ώρα. Χωρίς να του αποδώσει ευθύνες, χωρίς να τον κατηγορεί είτε για την αποβολή του κόντρα στην Στεάουα, είτε για την σπασμωδική αντίδρασή του μετά, χωρίς γκρίνια και κακία.

Γιατί αυτή είναι η Τούμπα. Αγκαλιάζει με θέρμη όποιον φοράει τη φανέλα με το ¨δικέφαλο”΄στο στήθος, αρκεί εκείνος να τα δίνει όλα. Να μην κοροϊδεύει, να μην κρύβεται, να μην θεωρεί εαυτόν μεγαλύτερο του κλαμπ, να μην φοβάται να ριχτεί στη φωτιά. Υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, η Τούμπα αγαπά και στηρίζει με πάθος τα δικά της παιδιά, ανεξαρτήτως ελαττωμάτων.

Ενίοτε, αγαπά και και στηρίζει με πάθος τα δικά της παιδιά, εξαιτίας των ελαττωμάτων τους.

Διαχρονικά η Τούμπα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της για τους “ελατωματικούς” χαρακτήρες. Τους εκρηκτικούς όπως ο Πάμπλο Γκαρσία ή αυτούς που έχουν σχεδόν παιδική προσέγγιση προς το άθλημα, όπως ο Τάισον.

Και σίγουρα αγαπά και στηρίζει με λίγο περισσότερο πάθος τα δικά της παιδιά που δεν ευλογήθηκαν με το ταλέντο του Κωνσταντέλια π.χ., μα παίζουν πάντα πάνω από το όριο των πραγματικών δυνατοτήτων τους.

Την ώρα που στον ψηφιακό κόσμο, ο Σαμάτα και ο Τάισον γίνονται εύκολη λεία για το πληκτρολόγιο των καθ΄ έξιν “ανθρωποφάγων”, στην πραγματικότητα της Τούμπας, αμφότεροι θα δέχονται αγάπη και στήριξη, μέσα σε καταρρακτώδη βροχή. Και θα την δέχονται για όσο βρίσκονται στον ΠΑΟΚ - πιθανότατα και για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Αγωνιστικά η Τούμπα έχει εξελιχθεί στην αχίλλειο πτέρνα του φετινού ΠΑΟΚ – πετάει βαθμούς διαρκώς εντός έδρας και ψάχνει να τους καλύψει εκτός. Ένα ιστορικό πρωτοφανές όσο και παράδοξο.

Ψυχολογικά όμως, παραμένει το βάλσαμο που μπορεί να γιατρέψει κάθε πληγή, από την στεναχώρια του Τάισον, μέχρι ακόμα και την αφλογιστία του Σαμάτα – κι ας είχαμε πειστεί οι περισσότεροι ότι τούτο το τελευταίο θα συνιστούσε θαύμα.

Υ.Γ.: Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να βρίσκεται στο καλύτερο σημείο της προβληματικής σεζόν του, αλλά το πόσο καλά είναι θα μας το δείξουν τα δύο επόμενα παιχνίδια του. Αν την επόμενη Δευτέρα είναι ακόμα καλά, θα μιλάμε για διαφορετική τελική ευθεία. Αν όχι, θα επιστρέψουμε στην λογική “να σώσει, ό,τι σώζεται”.

πηγή: sdna.gr