Μετά το ατελείωτο «κράξιμο» για το logo στο Μετρό Θεσσαλονίκης: Θα μας εξηγήσει κάποιος το πιο βασικό για τις 30.000 ευρώ;

Υπάρχει άραγε πιο καλτ κατάσταση από την ελληνική πολιτική σκηνή και το νταραβέρι της με όσους επίδοξους «άριστους» ή μη ψάχνονται να γίνουν κομμάτι της μπας και φτιαχτούν και αυτοί; Πιθανότατα, όχι. Όλη αυτή η ιστορία κουβαλάει με τόσο έντονο τρόπο την οσμή του τυχοδιωκτισμού και της ξεπέτας που εν τέλει έχουμε να κάνουμε με έναν τεράστιο διαγωνισμό/πανηγύρι καλτίλας. Προφανώς, το κάθε «θέατρο» έχει και το κοινό που του αξίζει: ο παθιασμένος σχολιασμός με κάθε πτυχή αυτής της ιστορίας, η ανάγκη να «αγανακτίσουμε» ή να «αποθεώσουμε» τον κάθε πρωταγωνιστή αυτού του θεάτρου σκιών είναι αναμενόμενο να μας ταυτίζει μαζί του. Τις καλτ παραστάσεις τις παίρνουν σοβαρά μόνο τα καλτ κοινά.

Η αποκάλυψη του λόγκο του Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι ένα ακόμα κεφάλαιο σε αυτό το μοτίβο. Η αποκάλυψή του σήκωσε ένα τρελό κύμα αέναης συζήτησης και αντικρουόμενων απόψεων όπου ο τόνος δινόταν -όπως και σε πολλά πράγματα πλέον- από τις στρατιές των αγανακτισμένων που θεωρούσαν ιερό τους καθήκον να ξεσηκώσουν τον κόσμο επειδή το λόγκο… δεν τους άρεσε. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εύκολο να γίνει κατανοητό βέβαια πως μια συζήτηση που γίνεται με γνώμονα την αισθητική δεν μπορεί να έχει καμία κατάληξη: ένα λόγκο σε κάποιους θα αρέσει, σε κάποιους δεν θα αρέσει. Είτε κάποιος ανήκει στη μια πτέρυγα είτε στην άλλη είναι αστείο να αξιώνει την προσαρμογή της πραγματικότητας με κάτι τόσο βαθιά υποκειμενικό, όπως η αισθητικη: ο καυγάς δεν έχει αληθινό περιεχόμενο, γίνεται απλά από συνήθεια.

Δεν είναι λίγοι βέβαια και εκείνοι που τα έβαλαν με το λόγκο του μετρό επειδή στα μάτια τους ήταν ιδιαιτέρως απλοϊκό και άρα αυτό αποτέλεσε μια απόδειξη πως όποιος πληρώθηκε για να το κάνει, κορόιδεψε τον κόσμο. Ειδικά όταν έγινε γνωστό πως η δουλειά κόστισε 30.000 ευρώ, η ιερή αγανάκτηση άγγιξε δυσθεώρητα επίπεδα: μα είναι δυνατόν να πάρει κάποιος 30.000 ευρώ για να κάνει μια γραφιστική δουλειά που θα μπορούσε να την κάνει ο καθένας; Εδώ, ο παραλογισμός γίνεται ακόμα πιο… παράλογος: δεν χρειαζόταν καν να έχει κάποιος την παραμικρή ιδέα από γραφιστική για να κρίνει ως απλοϊκή μια γραφιστική δουλειά. Το κάνει με το μάτι, με την εμπειρία (που δεν έχει, αλλά λεπτομέρειες), με το… ένστικτο. Οι 30.000 για ένα τέτοιο λογότυπο είναι πολλές επειδή… έτσι. Αυτό νομίζουμε, άρα αυτό φωνάζουμε μετά βεβαιότητος.

Βέβαια, για να μην τα βάζουμε μόνο με τον κόσμο που σαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα εκφράζει κάθε τρεις και λίγο την ιερή του αγανάκτηση, την όλη ιστορία τροφοδοτεί και η Ελληνικό Μετρό Α.Ε. που απόλυτα εναρμονισμένη με το κλίμα χειρίστηκε το θέμα λες και ήθελε εξαρχής να το απαξιώσει. Μάθαμε λοιπόν πως η αρχική τιμή για το λόγκο δεν ήταν 30.000 ευρώ, αλλά… 8.000 ευρώ. Και στον διαγωνισμό που ακολούθησε η ίδια η Ελληνικό Μετρό Α.Ε. δεν συγκινήθηκε από τη δουλειά καμία εταιρείας και έτσι, απέρριψε κάθε διαγωνιζόμενο.

Οι τύποι δηλαδή αυτοί θεώρησαν πως σε ένα έργο με αμύθητο προϋπολογισμό, θα ασχολούταν σοβαρά η οποιαδήποτε εταιρεία με κύρος για να πάρει μια δουλειά που δεν αντιστοιχεί καν στις ετήσιες απολαβές ενός μεροκαματιάρη που δουλεύει για τον βασικό μισθό. Ποιος δηλαδή περίμεναν οι ιθύνοντες του μετρό να ασχοληθεί με αυτόν τον διαγωνισμό, όταν οι ίδιοι δίνουν λεφτά της πλάκας για αυτό που ζητάνε; Βέβαια, εντάξει: συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Το να δίνεις λεφτά της πλάκας απαιτώντας δουλειά υψηλών προδιαγραφών είναι περίπου ο τρόπος που λειτουργεί η αγορά εργασίας στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Ε, να λοιπόν που καμιά φορά γυρνάει μπούμερανγκ και τότε είναι που θα πας για μαλλί και θα φύγεις κουρεμένος.

Αφού λοιπόν τα 8 χιλιάρικα δεν ήταν αρκετά για να προσελκυστούν οι μεγαλύτερες γραφιστικές εταιρείες του πλανήτη -ποιος θα το περιμενε! – το έργο ανατέθηκε απευθείας σε κάποιον μάγκα. Ο οποίος προφανώς και θα έπαιρνε περίπου… τετραπλά λεφτά από όσο αρχικά ήθελε να δώσει η Ελληνικό Μετρό Α.Ε. και τελικά τα πήρε. Ποιος μάγκας είναι αυτός; Μικρή σημασία έχει και λίγα πήρε εδώ που τα λέμε. Κανονικά η ίδια η Ελληνικό Μετρό Α.Ε. θα έπρεπε για ένα τέτοιο έργο να σκάσει το ελάχιστο 100 χιλιάρικα και όχι αυτά τα ψίχουλα. Και πάλι φτηνά την έβγαλε τελικά.

Το ότι φτιάχτηκε ένα λόγκο που το κράζει όλη η πλάση είναι μάλλον η λογική εξέλιξη της όλης φτήνιας. Και ας θεωρείται από αυτούς που ρίχνουν το κράξιμο κάποιο τρελό και παλαβό ποσό. Και ας θεωρούν της πλάκας δουλειά οι τελευταίοι μια δουλειά που δεν έχουν ιδέα πως γίνεται. Ναι, ο παραλογισμός χαρακτηρίζει και τους κράχτες και τους… κραζόμενους και ναι, το λόγκο χαρακτηρίζεται πανάκριβο ενώ απλά είναι πάμφθηνο αλλά αυτό δεν αναιρεί πως όταν κάνεις ξεπέτες δεν γίνεται να αξιώνεις και το να αποθεώνεσαι. Η παράσταση είναι καλτ, κύριοι. Κανείς δεν θα την βγάλει καθαρή. Και αν οι λόγοι είναι λάθος και πάλι δεν πειράζει.

πηγή: menhouse.gr