Μήνυμα ελπίδας και ανάστασης από τον Μητροπολίτη Ιωήλ: «Να ζούμε στο φως της Αναστάσεως»

Με βαθύ θεολογικό και υπαρξιακό περιεχόμενο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ απηύθυνε την πασχαλινή εγκύκλιό του προς τον ιερό Κλήρο και τον ευλαβή λαό της τοπικής Εκκλησίας, στέλνοντας μήνυμα πίστης, παρηγοριάς και πνευματικής εγρήγορσης.

«Χριστός Ανέστη!» αναφωνεί ο Σεβασμιώτατος, υπενθυμίζοντας πως η Ανάσταση του Κυρίου αποτελεί το κορυφαίο γεγονός της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, «το τέλος της λύπης και η αρχή της νέας ζωής», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Στην εγκύκλιό του, ο κ. Ιωήλ αντλεί από τη θεολογική σοφία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ερμηνεύοντας τη διαφορά μεταξύ του Σαββάτου και της Κυριακής, φωτίζοντας το μυστήριο της θείας κατάπαυσης και της τελικής ανακαίνισης του ανθρώπου. Το Σάββατο, με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη, συμβολίζει την απαρχή της απελευθέρωσης, ενώ η Κυριακή, ημέρα της Ανάστασης, σφραγίζει την ολοκλήρωση της σωτηρίας και την προσδοκία της κοινής αναστάσεως όλων.

«Η Κυριακή υπερέχει του Σαββάτου, όπως η τελειότητα υπερέχει της αρχής και της σκιάς», σημειώνει ο Σεβασμιώτατος, προσθέτοντας πως η Ανάσταση του Χριστού μάς βεβαιώνει ότι «θα αναστηθούμε όλοι και θα εισέλθουμε στη θεία κατάπαυση».

Ο Μητροπολίτης τονίζει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά το πέρασμα προς την αιώνια ζωή. Με αναφορές στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, παροτρύνει τους πιστούς να υπερβούν τον φόβο του θανάτου, βλέποντάς τον μέσα από το φως της Αναστάσεως.

Κλείνοντας το μήνυμά του, ο Σεβασμιώτατος εύχεται σε όλους – μικρούς και μεγάλους, κλήρο και λαό – να ζουν μέσα στο φως και τη χαρά της Αναστάσεως, «απαλλαγμένοι από τον κοσμικό φόβο του θανάτου».

«Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Χαίρετε και υγιαίνετε!» ευλογεί ο Ποιμενάρχης της τοπικής Εκκλησίας, σε μια εγκύκλιο γεμάτη πνευματική ουσία και ελπίδα.

Ολόκληρη η εγκύκλιος 

Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Κλῆρο καὶ τὸν εὐλαβῆ λαὸ

τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, Χριστὸς Ἀνέστη!

«Ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος»

(Στιχηρὸ Ἀναστάσιμο πλ.β΄ ἤχου)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς. Εἶναι τῶν σκυθρωπῶν τὸ πέρας καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς νέας ζωῆς. Εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου. Τῶν ἑορτῶν ἡ ἑορτή. Πάνω στὸ θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως οἱ ἁγιώτατοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔκαναν διάφορες παρατηρήσεις. Ἀπὸ αὐτὲς θὰ παραθέσουμε μία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Σαββάτου τοῦ Νόμου καὶ τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀναστάσεως. Προέρχεται ἀπὸ τὴν 17η ὁμιλία του τὴν «Δεικνῦσαν τὸ τοῦ Σαββάτου καὶ τῆς Κυριακῆς Μυστήριον».

Σ᾿ αὐτή, λοιπόν, τὴν ὁμιλία ὁ ἅγιος Γρηγόριος μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς. Ὁ Θεὸς συγκαταβαίνοντας μὲ φιλανθρωπία κατασκεύασε τὸν κόσμο σὲ ἕξι ἡμέρες κατὰ δὲ τὴν ἑβδόμη ἐπανῆλθε στὸ ὕψος Του θεοπρεπῶς, ποὺ ποτὲ δὲν ἐγκατέλειψε, καὶ ὑπέδειξε ὡς εὐλογημένη μᾶλλον τὴν κατάπαυση κατ᾿ αὐτήν, «διδάσκων καὶ ἡμᾶς ζητεῖν εἰσελθεῖν, κατὰ τὸ ἐγχωροῦν, εἰς ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, ἥτις ἐστὶν ἡ κατὰ νοῦν ἡμῶν θεωρία καὶ ἡ διὰ ταύτης πρὸς Θεὸν ἀνάνευσις», δηλ. διδάσκοντας καὶ μᾶς νὰ ζητοῦμε νὰ εἰσέλθουμε, κατὰ δύναμη, σ᾿ ἐκείνη τὴν κατάπαυση, ποὺ εἶναι ἡ κατὰ τὸν νοῦ μας θεωρία καὶ ἡ δι᾿ αὐτῆς ἀνύψωση πρὸς τὸν Θεό.

Ἡ ἑβδόμη ἡμέρα συμβολίζει τὸν ἀγῶνα ποὺ πρέπει νὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ φτάσει στὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ, δηλ. στὴν θέωση. Δυστυχῶς πέσαμε στὴν ἁμαρτία καὶ χάσαμε τὴν δύναμη νὰ στρέψουμε τὸν νοῦ μας ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό. Ἡ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου ἐνεργήθηκε τὴν ἑβδόμη ἡμέρα, δηλ. τὸ μεγάλο Σάββατο, ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ποὺ κατέβηκε στὸν ἅδη καὶ ἐλευθέρωσε τοὺς κρατουμένους.

Ἀκοῦστε ὅμως τί σημειώνει ὁ Ἅγιος. Πράγματι τὸ ἔργο τοῦτο τῆς ἀνακαινίσεως φάνηκε νὰ ἐκτελέσθηκε κατὰ τὴν ἑβδόμη ἡμέρα, δηλ. τὸ Σάββατο, στὴν πραγματικότητα ὅμως πραγματοποιήθηκε τὴν ὀγδόη ἡμέρα, δηλ. τὴν Κυριακή, μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἑβδόμη ἡμέρα κατέβηκε στὸν Ἅδη «ὡς ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος» καὶ τὴν ὀγδόη ἡμέρα, δηλ. τὴν Κυριακή, ἑνώθηκε ἡ ψυχή Του καὶ τὸ σῶμα καὶ ἀναστήθηκε, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ ἡμέρα αὐτὴ ὀνομάζεται Κυριακή. Ἡ τέλεια ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου ἔγινε τὴν Κυριακή. Ὅ,τι εἶναι ἡ Παρασκευὴ ἀπέναντι στὸ Σάββατο, εἶναι τὸ Σάββατο ἀπέναντι στὴν Κυριακή. Ἡ ἐλευθερία μας ἄρχισε τὸ Σάββατο μὲ τὴν εἰς Ἅδου κάθοδο καὶ ὁλοκληρώθηκε τὴν Κυριακὴ μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὑπερέχει ἡ Κυριακὴ τοῦ Σαββάτου. «Ὅσο ἡ τελειότης καὶ ἡ ἀλήθεια ὑπερέχουν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ τὸν τύπο καὶ τὴν σκιά, τόση ὑπεροχὴ καὶ ἱερότητα ἔχει ἡ Κυριακὴ ἐξ αἰτίας τοῦ ὑπερευλογημένου τέλους κατ᾿ αὐτὴν καὶ τῆς ἐλπιζομένης κατ᾿ αὐτὴν κοινῆς ἀναστάσεως ὅλων, τὴν τελεία εἴσοδο τῶν ἀξίων στὴν θεία κατάπαυση καὶ τὴν ἀναστοιχείωση ὅλου τοῦ κόσμου».

Ἡ Κυριακή, λοιπόν, μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν πραγματοποίηση στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τοῦ σκοποῦ τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι ἡ ἕνωσή του μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἡ θέωσή του. Μᾶς πιστοποιεῖ ἀκράδαντα πὼς θὰ ἀναστηθοῦμε ὅλοι καὶ θὰ εἰσέλθουμε στὴν κατάπαυση καὶ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη ὑπενθυμίζει τὴν μελλοντικὴ ἀναστοιχείωση ὅλης τῆς δημιουργίας.

Ὅπως τὸ Σάββατο προηγεῖται τῆς Κυριακῆς, ἔτσι καὶ ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Κυρίου προηγεῖται τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ὁμοίως, ὅποιος πιστεύει στὸν Χριστὸ καὶ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του, θὰ εἰσέλθει στὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως διὰ μέσου τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου. Ὁ πολὺς ὁ κόσμος θεωρεῖ τὴν ζωὴ σὰν ἕνα βιβλίο καὶ τὴν μέλλουσα σὰν τὸ παράρτημα τῆς παρούσης. Ἐνῶ, ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶναι ὁ πρόλογος καὶ ἡ ἄλλη τὸ κύριο περιεχόμενο τοῦ βιβλίου.

   Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα ἀναπόφευκτο καὶ μυστήριο γεγονός. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀγνοήσουμε. Ὅσοι φοβοῦνται τὸν θάνατο, φοβοῦνται τὴν ζωή. Ἐὰν κατανοήσουμε τὸν θάνατο μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τῆς Ἀναστάσεως ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Χριστός, θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε ἄνετα στὴν ζωὴ αὐτή. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει· «Ὥστε, εἴ τις βούλοιτο πολλὴν κεκτῆσθαι δύναμιν ἀσπασάσθω πενίαν, καταφρονείτω τῆς παρούσης ζωῆς, μηδὲν εἶναι νομιζέτω θάνατον» (ΕΠΕ,27,74). Δηλαδή, «ἂν κάποιος θέλει νὰ ἀποκτήσει πολλὴ δύναμη, ἂς ἀγαπήσει τὴν πτωχεία, νὰ περιφρονεῖ τὴν παροῦσα ζωή, νὰ πιστεύει ὅτι ὁ θάνατος δὲν εἶναι τίποτα».

Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι σὲ ὅλους σας, μικρούς, μεγάλους, κλῆρο καὶ λαό, ἐπιφανεῖς καὶ ἀφανεῖς, νὰ ζεῖτε διαρκῶς μέσα στὸ φῶς καὶ τὴν χαρὰ τῆς ἀναστάσεως ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ τὸν κοσμικὸ φόβο τοῦ Θανάτου.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ περιπόθητοι,

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Χαίρετε καὶ ὑγιαίνετε!

Πάσχα 2025

Πρὸς Θεὸν εὐχέτης

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ