Μητροπολίτης Γουμένισσας Δημήτριος:Ας μοιραστούμε τον Χριστό που μας σώζει, για να μας διασώσει

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΑΞΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

Ας μοιραστούμε τον Χριστό που μας σώζει, για να μας διασώσει

αδελφοί μου αγαπητοί, φίλτατα τέκνα του Χριστού και της Εκκλησίας, “Χριστός ετέχθη, χαρά στον κόσμο”.

Αυτό μελωδούσαν οι γενιές που ξανάστησαν ελεύθερο το γένος μας. Ακόμη κι αν πατούσαν μετέωροι στο ένα τους πόδι, τηρούσαν την λεβέντικη εγκαρδίωση και την εμπνοή της ζωντανής πίστης του Χριστού.

Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε κι εμείς εφέτος τον συνεκκλησιασμό και τον εορτασμό των Χριστουγέννων.

Αλλά ο παγκόσμιος, ο εθνικός μας και ο κοινωνικός ιστός δεν θυμίζουν τα Χριστούγεννα του Χριστού.

Τα φωτάκια και τα δενδράκια είναι όμορφη λαογραφία, αλλά δεν είναι καρδιογράφημα πίστης, ευλάβειας, ανθρωπιάς. Είναι μια σύντομη μαζική διαφυγή από την συσσωρευμένη επικαιρότητα της στενοχωρίας. Μας φέρνουν πάλι στον (κάποτε) χριστιανικό δυτικό κόσμο που όμως δεν σχετίζεται ουσιαστικά πια με τον Χριστό. Αναδίδει μόνο την κακοσμία των ατομικών και των διεθνιστικών συμφερόντων. Ιδού μερικά τεκμήρια…

Αφήσαμε προ πολλού τον 20ό αιώνα των παγκοσμίων πολέμων και γενοκτονιών, των ιδεολογικών μεταπολέμων και των μαζικών αφανισμών. Αλλά δεν ελευθερωθήκαμε από τα πάθη της κακίας που γεννοβολούν ολέθρους. Μέσα στο 2024 ξαναζήσαμε παρόμοιες εντάσεις, στέκουμε δέσμιοι σε εικόνες φρίκης, δεν μας αφήνουν περιθώριο να παραδοθούμε ήρεμοι στην χαρμοσύνη των Χριστουγέννων.

Συμπληρώνουμε οσονούπω το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Και φορτωνόμαστε όλος ο κόσμος παντού την κλιματική κρίση, την οικολογική, την ενεργειακή, την οικονομική, την διαπολεμική και –ο μη γένοιτο– την ἐνδεχόμενη επισιτιστική κρίση. Γιατρεύουμε –υποτίθεται– ένα πρόβλημα και παράγουμε πολλαπλάσια προβλήματα υπαρκτικής υπονόμευσης.

• Παράγουμε μηχανές και ρομπότ υψηλής τεχνητής νοημοσύνης, αλλά αδυνατούμε να παιδαγωγήσουμε και να απολάβουμε ανθρώπους άρτιας φυσικής νοημοσύνης και άρτιας ανθρώπινης διακοινωνίας.

• Μεταμοσχεύουμε όργανα και ζωές σε απεγνωσμένους, αλλά την ίδια στιγμή ενεργείται η πώληση ή (χειρότερα) η εμπορία οργάνων από πολεμικούς πρόσφυγες κι από τον τρίτο κόσμο. Κλωνοποιούμε εμβρυϊκά κύτταρα, για θεραπευτικούς λόγους, και αυτά δεν είναι αποβεβλημένα εμβρυϊκά “σωματίδια”, αλλά είναι δυνάμει άνθρωποι σαν κι εμάς, που δεν πρόλαβαν να διπλασιαστούν κυτταρικά και δεν αφέθηκαν να προχωρήσουν τις διαδρομές της ζωής σαν κι εμάς.

• Διαφημίζουμε την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την κρατική αρωγή απέναντι στην ενδοοικογενειακή βια και κάθε άλλη μορφή βιας. Όμως η εθνική στρατηγική παιδείας και κοινωνικής μόρφωσης δεν παράγει ανθρώπους με αξίες, με ήθος, με πίστη, με φόβο Θεού, με αγάπη και στοργή, με καλλιεργημένη υπευθυνότητα και κυρίως με σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο. Αφηνόμαστε σε ψυχρές κοινωνιστικές παραγωγές, γεμάτες προβληματικούς ανθρώπους και προβληματικές σχέσεις. Τα “κοινωνικά κέντρα” αντιμετώπισης προβλημάτων θα έπρεπε να συνοδεύονται από πολιτικές κοινωνικής, οικογενειακής και ατομικής υγείας (ψυχικής και πνευματικής).

Και αυτά που απαριθμώ είναι πολύ λίγα, ενδεικτικά…

Μέσα σε ένα τέτοιο διεθνικό και εθνικό σκηνικό, πως να μας αγγίξουν τα αληθινά Χριστούγεννα;

Και κάτι άλλο.

Όπου να ακούσει κανείς σήμερα, όποιον παραγωγό εκπομπής (ραδιοφωνικής, τηλεοπτικής, διαδικτυακής), και όποιο μέλος της κοινωνίας να αφουγκραστεί, παντού εισπράττει “άδειες ψυχές”. “Άδειες ψυχές”, καταχρεωμένες σε απωθημένες ενοχές και πάθη, που μεταδίδουν την ασφυξία της εκκοσμίκευσης. Δίχως ίχνος πίστης στο Χριστό. Οι μεν άνθρωποι της πίστης μοιάζουν ελάχιστοι κι απρόθυμοι, πολιορκημένοι από την κυρίαρχη μόδα συμπεριφοράς. Όποιον πολιτικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, επιμορφωτικό παράγοντα να συναντήσεις, κατά κανόνα θα εισπράξεις το ίδιο ύφος και το ίδιο ήθος. Χαμόγελα στητά, ευχές στητές, δίχως πνοή Χριστού, δίχως αναπνοή ευλάβειας και μετάνοιας και αγάπης Χριστού. Χριστουγεννιάτικες ευχές, δίχως το παραμικρό ίχνος παραδοσιακής εκκλησιαστικής πίστης στον Χριστό.

Μέσα σ᾽ αυτό το εξαθλιωμένο σκηνικό ―πού δεν βιώνει αληθινή Χριστιανικότητα ούτε παράγει αληθινή ανθρωπιά ― είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε. Αυτό είναι το σκηνικό της εποχής μας.

Είναι “Οι άθλιοι” όχι του Ουγκώ, αλλά του “βογκώ” της συλλογικής κοσμικής ψυχής…

Όμως, ο Χριστός ζει και ζωογονεί τα σύμπαντα. Είναι ο Θεός που σαρκώθηκε για τον καθένα και για όλη την ανθρωπότητα. Είναι ο μόνος που μας σώζει και μας διασώζει, χωρίς να εξαναγκάζει.

Μας σώζει ως μέλη της Εκκλησίας, με ίσες ευκαιρίες εκκλησιαστικού ρόλου στην πίστη, στην ευλάβεια, στη μετάνοια, στην κατάνυξη, στην εξομολόγηση, στη διόρθωση βίου, στη μετάληψη, στην καθαρότητα, στην εργασιακή και κοινωνική δικαιοσύνη, στη χριστιανική ανθρωπιά και ελεημοσύνη, στην αγιοσύνη, στην εκκλησιοποίηση, στη ΧΡΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ. Εδώ βρίσκεται η ουσία του ρόλου μας. Και η τωρινή κι αιώνια χαρά της ύπαρξής μας.

Και γιαυτό μόνο ο Χριστός ―μέ την θεανθρώπινη στοργή και πανταχού παρουσία Του― μας διασώζει και μας ελευθερώνει από τον τυφλό ενταφιασμό στα προκλητά κοινωνικά και διεθνικά προβλήματα.

Δεν πάει άλλο. Καιρός πια, να μοιρασθούμε τον Χριστό, Θεό και Σωτήρα μας. Να Τον μοιρασθούμε εσώψυχα, καρδιακά, ολοκληρωτικά, απλά, πιστά, ατομικά και εκκλησιαστικά, συλλογικά. Για να ζήσουμε τα αληθινά Χριστούγεννα, όποιοι κι αν είμαστε, όπου κι αν παγιδευτήκαμε.

Για να αρχίσουμε να χαιρόμαστε και να εκφράζουμε ατομικά ―εντελώς πιστά και φυσιολογικά― αυτήν την εκκλησιαστική μας συλλογική μετάνοια και σχέση σε κάθε βήμα και κάθε ομορφιά της ζωής μας.

Ο Χριστός μας προσφέρει κι εφέτος τα δικά Του Χριστούγεννα μέσα σε κάθε εκκλησιά. Για να γίνουν τα Χριστούγεννα δικά μας και Χριστός ο δικός μας, σε κάθε κοινωνικό κύτταρο και δομή.

Σας το εύχομαι ολόψυχα.

Ο Μητροπολίτης σας

† Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ