Μπορούμε να επιβιώσουμε;

της Ιωάννας Λιούτα*

Είχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν, σ' έδειχναν μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε. Ύστερα, κάνοντας έναν κύκλο που όλο στένευε, σε πλησιάζανε σιγά σιγά, εσύ υποχωρούσες, στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου, απελπισμένος, άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς.
Τάσος Λειβαδίτης
. Ας είμαστε ξεκάθαροι. Ως λαός έχουμε γεράσει με όλα τα επακόλουθα. Επιταχυνόμενη φθορά, βραδύνοια, παραίτηση, απομόνωση, ανάγκη εξάρτησης από τρίτους, έλλειψη αντίδρασης, όλα τα χαρακτηριστικά ενός πολύ ηλικιωμένου κουρασμένου ανθρώπου. Αναμασάμε γεγονότα και δόξες του παρελθόντος, ενός παρελθόντος που εν πολλοίς δεν ζήσαμε στην πραγματικότητα, ή που δεν μας ανηκει και κουράζουμε, έστω και άθελα μας ,με ανόητες και ανούσιες εμμονές την νεότερη γενιά, την νιότη που είναι η μόνη ελπίδα για το μέλλον αυτού του τόπου. 

Αξίζει να αναρωτηθούμε, μπορούμε να επιβιώσουμε, πρέπει να σωθεί αυτή η χώρα θυσιάζοντας τα παιδιά μας, ή μήπως πρέπει να τα διώξουμε σε άλλους τόπους, να ζήσουν ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια και δικαιώματα; Και κάτι ακόμη. Η απάντηση μας μπορεί να είναι συλλογική,να αντιδράσουμε ως κοινωνία, ή ο σώζων εαυτόν (και τα τέκνα αυτού) σωθήτω; Οι ειδήσεις και τα γεγονότα τρέχουν. Οι πληροφορίες χιλιάδες καθημερινά, αποτυπώνονται στην συλλογικη μνήμη όσο διαρκεί η έκθεση τους στα κοινωνικά δίκτυα και στις οθόνες. 

Η στόχευση στο γεγονός, με λεπτομέρειες που ξεφεύγουν από κάθε κώδικα ηθικής αποδυναμώνουν την ανάλυση και φυσικά δεν απαντά στα ουσιαστικά ερωτήματα, γιατί συμβαίνει αυτό και ποιες δυνατότητες υπάρχουν για να μην επαναληφθεί; Βομβαρδιζόμαστε από εικόνες πολέμου. Γκρεμισμένα κτίρια, νεκροί, τραυματίες, όλα στην φόρα. Γιατί όμως έγινε ο πόλεμος; ποιους εξυπηρετεί; ποιοι πλουτίζουν; Ο νέος σήμερα δεν είναι ο καλός στρατιώτης Σβέικ που υπακούει άκριτα στον αυτοκράτορα και με ενθουσιασμό υπηρετεί στον στρατό της χώρας που κυρίευσε την πατρίδα του..Έχουν αλλάξει οι καιροί, η εξουσία όμως παραμένει ίδια,συνεχίζει να κρατάει στα χέρια της την διαχείριση των λαών. 

Μεγαλοστομίες με φόντο μία αόρατη εξέγερση θα πείτε, αλλά με ηρεμία και αδειασμένο το μυαλό, από το περιττό και την προπαγάνδα που υποβόσκει.Δείτε την σημερινή πραγματικότητα και αναρωτηθείτε----- το διαγράφουμε (γιατί συμβαίνουν όλα αυτά); Γιατί δεν αντιδρούμε; Το πρώτο βήμα για να γκρεμίσεις τις προκαταλήψεις, τις εμμονές, τις διακρίσεις, την βία,τον αυταρχισμό,ειναι το απλούστερο των ερωτημάτων. Γιατι συμβαίνουν όλα αυτά; Είναι η γνώση και η συλλογική συνείδηση που ξεθεμελιώνουν τις αυταρχικές εξουσιες. 

Οι μεμονωμένες, οι τυφλές και αλόγιστες αντιδράσεις τις διαιωνίζουν και τις αναπαράγουν.. 

Για πόσο καιρό ακόμα;

*Πολιτική Αναλύτρια με εξειδίκευση στην Οικονομική Διακυβέρνηση και στις Δημόσιες Πολιτικές