Πέλλα: Ένα ακόμη παράδειγμα παλιανθρωπιάς

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

Στην Πέλλα σήμερα ζήσαμε ένα ακόμη περιστατικό παλιανθρωπιάς. 

Ναι ναι, παλιανθρωπιάς. Πως αλλιώς να χαρακτηρίζεις έναν άνθρωπο που "πατάει" συνάνθρωπο του με το λαμαρινένιο μηχάνημα, ανεξαρτήτου αξίας, ανεξαρτήτου κυβικών, ανεξαρτήτου μάρκας. 

Σημασία δεν έχει το όχημα. Σημασία έχει το περιεχόμενο του. 

Η είδηση με την οποία ξεκίνησε η μέρα της 13ης Ιουνίου είχε την άσχημη είδηση όπου ένας οδηγός, χτύπησε τελικώς θανάσιμα, έναν 68χρονο. Το μαύρο περιστατικό έγινε στο 2ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Αριδαίας-Εδέσσης. 

Τον εγκατέλειψε. Πάτησε γκάζι και εξαφανίστηκε. Ασυνείδητος και πλέον "χάρος", έχοντας πλέον το βάρος οτι αφαίρεσε μία ζωή, εγκαταλείποντας έναν άνθρωπο του οποίου έφυγε η ψυχή και έγινε πτώμα. Πιθανόν να μπορούσε να σωθεί, να προλάβαινε, ποτέ δεν ξέρεις, στις περιπτώσεις αυτές εξαντλείς τις πιθανότητες. 

Πού πάμε ή μάλλον καλύτερα, που έχουμε πάει, που έχουμε φτάσει, σε ποιον πάτο ηθικά; 

Δεν πάει καλά η κοινωνία. Πληθαίνουν συμπεριφορές άσχημες, υπάρχει "υπερπληθυσμός" ασυνείδητων, που μπορεί να μεταμορφωθούν σε επικίνδυνους και στην τελική, εγκληματίες. 

Κρίμα, πολύ κρίμα. Τη νέες γενιές σκέφτομαι, που θα συνεχίσουν "κληρονομικά" παλαιές, άθλιες συμπεριφορές. 

Δεν ξέρω πόση άμμο ελπίδας μπορεί να υπάρχει σε μια κλεψύδρα, που και η ίδια έχει πια βρωμίσει...

*(η φώτο από το seleo.gr - φώτο αρχείου)