Κοιτώντας στα μάτια θύματα παιδικής κακοποίησης στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης – Μήνυμα δύναμης σε συγκλονιστικά πορτρέτα (ΦΩΤΟ+Video)

«Η σεξουαλική κακοποίηση ξεκίνησε όταν ήμουν 12 χρόνων και συνεχίστηκε για όλη την εφηβεία μου. Τελευταία φορά συνέβη όταν ήμουν 20 ετών. Τώρα βλέπω εφιάλτες κάθε βράδυ και ακόμα δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τις ψυχολογικές επιπτώσεις. Παθαίνω συχνά κρίσεις πανικού», γράφει η 23χρονη Saga από τη Σουηδία.

«Κακοποιήθηκα σεξουαλικά από τον παππού μου από 5 ως 8 ετών. Η οικογένειά μου είχε στενή σχέση με τον παππού μου και με άφηναν συχνά υπό τη φροντίδα του. Έτσι ξεκίνησε», γράφει η 28χρονη Tjasa από τη Σλοβενία. «Μας θεωρούσαν αγροίκους απλά και μόνο επειδή δεν είχαμε γονείς. Επειδή η αντιγραφή μου είχε ένα λάθος, ο διευθυντής του ιδρύματος με χτύπησε στο μάτι μου με το ρολόι του και κόντεψα να χάσω την όρασή μου. Το στόμα μου είναι έτσι εξαιτίας του ξύλου», γράφει ο 31χρονος Marco από την Πορτογαλία.

Θύματα παιδικής κακοποίησης, έχοντας επιζήσει από τον εφιάλτη τους και ως ενήλικες πια, απεικονίζονται σε συγκλονιστικά πορτρέτα, με το βλέμμα τους να μαγνητίζει και τις ιστορίες τους να προκαλούν σοκ. Τα πορτρέτα που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της δράσης της οργάνωσης Justice Initiative βρέθηκαν το πρωί της Δευτέρας 11/11 στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την παιδική κακοποίηση.

Οι φωτογραφίες των θυμάτων μαζί με κάποια λόγια των ίδιων για την ιστορία τους προκαλούν συγκίνηση, θυμό για τους θύτες, ενώ δίνουν και το μήνυμα της ενδυνάμωσης και της επιβίωσης.

«Η σημερινή εκδήλωση σπάει τη σιωπή για να βγει προς τα έξω το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης από τους ίδιους τους επιβιώσαντες. Είναι ένας πολύ δυνατός τρόπος να δείξουμε τα πρόσωπα καθημερινών ανθρώπων που βίωσαν σεξουαλική κακοποίηση. Είναι απλοί άνθρωποι, ανάμεσά μας. Αυτό είναι το σημαντικότερο», επεσήμανε στην Karfitsa η συνιδρύτρια και διευθύντρια του οργανισμού Protect Children με έδρα το Ελσίνκι, Nina Vaaranen-Valkonen.

Η ίδια υπογράμμισε παράλληλα ότι «η σεξουαλική κακοποίηση και κάθε μορφής βία δεν σε καθορίζει. Είναι περιστατικά που συνέβησαν σε θρησκευτικά περιβάλλοντα, σε ιδρύματα, σε ανάδοχες οικογένειες. Φέρνουμε τις ιστορίες στο φως και απαιτούμε δικαιοσύνη για τους επιζώντες. Ο ρόλος της λέξης shame (ντροπή) είναι κεντρικός. Η ντροπή δεν αφορά τα θύματα αλλά τους θύτες».

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Η δικηγόρος, εμπειρογνώμων παιδικής προστασίας και πρόεδρος του Δικτύου Αναδόχων Γονέων και Εθελοντών για την Κοινωνική Προστασία των Ανηλίκων, Ελένη Γεώργαρου σημείωσε στην Karfitsa από την πλευρά της: «Συνεργαστήκαμε με την οργάνωση Justice Initiative για να παρουσιάσουμε το θέμα της παιδικής κακοποίησης στην Ελλάδα και για να πληροφορηθεί το κοινό της Θεσσαλονίκης ποια είναι η προσπάθεια που γίνεται για την αποκατάσταση των θυμάτων. Συμβαίνουν πολλά περιστατικά ενδοοικογενειακής και ενδοσχολικής κακοποίησης στη χώρα μας. Παρόλα τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί το τελευταίο διάστημα δεν βλέπουμε να υπάρχει μια αποτελεσματική προσέγγιση του προβλήματος. Αποτελεσματική προσέγγιση είναι να είμαστε κοντά στην οικογένεια από τότε που το παιδί είναι σε μικρή ηλικία. Να μην αφήνουμε να χρονίζουν ζητήματα ακατάλληλης συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια, να μην εξελίσσεται το παιδί σε ένα περιβάλλον που δεν του μαθαίνει βασικούς κανόνες κοινωνικής συμβίωσης. Κυρίως να μην αφήνουμε παιδιά για πολλά χρόνια να ζουν σε κακοποιητικό περιβάλλον».

της ΕΛΙΝΑΣ ΤΟΥΚΟΥΣΜΠΑΛΙΔΟΥ