Σεπτέμβρης: Ο μήνας του τρόμου για αναπληρωτές και νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς

Πώς θα ήταν οι τελευταίες ημέρες του Αυγούστου και όλο σου το καλοκαίρι, αν δεν γνώριζες πού θα σε βρει ο χειμώνας;

Πώς θα ένιωθες τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη εφόσον μάθαινες μεν σε ποιον νομό θα χρειαστεί να βρεις σπίτι, αλλά δεν θα είχες ιδέα σε ποιο χωριό ή σε ποια ακριβώς περιοχή;

Τι θα σκεφτόσουν αν έπρεπε να δώσεις το 40% του μισθού σου απλά για να βρεις στέγη και όλα αυτά μετά από 3 μήνες ανεργίας;

Όπως εύστοχα επισημαίνει σε αναλυτικό του σημείωμα ο Νίκος Παπαηλιού στο oneman.gr αυτή η συνθήκη είναι ο κανόνας για χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που καλούνται μέσα σε μερικές μέρες να εγκαταλείψουν τον τόπο διαμονής τους και να εγκατασταθούν για μια ολόκληρη σεζόν σε έναν ξένο τόπο.

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του τρόμου για αναπληρωτές και νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς με την αναζήτηση στέγης να αποτελεί το σημαντικότερο τροχοπέδη στα νέα τους καθήκοντα.

Ο Δάσκαλος από τη Ρόδο που αναγκάστηκε να κάνει μια προσωπική ανάρτηση για την αστεγία στην οποία έχει καταδικαστεί δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Αφορά το σύνολο σχεδόν των νεοδιόριστων και των αναπληρωτών, αυτών που καλούνται να υπηρετήσουν εκτός μόνιμης κατοικίας και κυρίως όσους είναι σε τουριστικά νησιά και περιοχές . Όπως λέει «είμαι δάσκαλος του Δημοτικού Γενναδίου από πέρυσι αλλά και φέτος, αναζητώ γκαρσονιέρα για ενοικίαση στο Γεννάδι μέχρι 300 ευρώ τον μήνα. Είναι ντροπή να κοιμάμαι στο αυτοκίνητο διότι μου ζητάνε 400 ευρώ για ένα στούντιο και αδυνατώ να δίνω τόσα λεφτά για ένα σπίτι.»

«Το πρόβλημα τη στέγης δεν είναι μόνο στα νησιά και στις τουριστικές περιοχές αλλά σε όλη την Ελλάδα. Οι αναπληρωτές είναι σε αδιέξοδο και είναι πραγματικά ντροπή κάποιοι να μένουν για ημέρες στο αυτοκίνητό τους, σε σκηνές και σε ξαπλώστρες. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες που ο μισθός δε φτάνει. Ένας νεοδιόριστος με εισαγωγικό κλιμάκιο παίρνει 776 ευρώ και ο αναπληρωτής γύρω στα 900» σημειώνει ο Πρόεδρος της ΔΟΕ Σπύρος Μαρίνης.

Οι εκπαιδευτικοί μετά από μία δεκαετία "μισθολογικής ανομβρίας", είδαν αυξήσεις στους λογαριασμούς τους μόλις 45 ευρώ καθαρά. Ο μισθός εξαντλείται μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο, κάτι το οποίο είναι αυτονόητο από τη στιγμή που η ακρίβεια "καλπάζει" σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως τρόφιμα, ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, καύσιμα κ.λπ.

Ίσως έτσι εξηγείται ότι πέρσι πάνω από 3.000 εκπαιδευτικοί είτε δεν αποδέχτηκαν τον διορισμό τους, είτε παραιτήθηκαν πολύ γρήγορα μέσα από τα οικονομικά αδιέξοδα που συνάντησαν

Δεν είναι λίγοι και εκείνοι που αναγκάζονται να κάνουν κρυφά δεύτερη δουλειά (κυρίως ντελίβερι) αλλά και εκείνοι που φτάνουν στο σημείο να σκεφτούν μέχρι και την αλλαγή επαγγέλματος.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής που οδηγεί στη διάλυση κάθε δημόσιου αγαθού, αρχής γενομένης από τους δύο βασικούς πυλώνες, που είναι η Παιδεία και η Υγεία

Το μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ηρακλείου Αρετή Σπαχή περιέγραψε τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εκπαιδευτικών: «Οι εκπαιδευτικοί είναι από τους χαμηλότερα αμειβόμενους υπαλλήλους. Ο μισθός του νεοδιοριζόμενου είναι πιο κάτω και από τον βασικό μηνιαίο μισθό. Υπάρχουν παιδιά με διδακτορικούς τίτλους σπουδών, που παίρνουν μόνο 50 ευρώ παραπάνω από τα προβλεπόμενα. Επίσης, το στεγαστικό είναι μεγάλο πρόβλημα για τους συναδέλφους που έρχονται από άλλες περιοχές της Ελλάδας, λόγω της μειωμένης προσφοράς και των υψηλών ενοικίων. Τα πράγματα είναι χειρότερα για τους αναπληρωτές, εξαιτίας της ελαστικότητας στην απασχόληση, αφού δε λαμβάνουν μισθό καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

Για όλα αυτά ζητάμε να καταργηθούν τα δρακόντεια μέτρα που επιβάλλουν συνθήκες φτώχιας και πείνας. Θέλουμε να επανέλθουν ο 13ος και 14ος μισθός, καθώς και όλα τα επιδόματα που καταργήθηκαν την περίοδο των μνημονίων.»

Μέχρι πότε οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί θα χρησιμοποιούνται ως «χορηγοί» της εκπαίδευσης;
Οι αναπληρωτές ουσιαστικά είναι κάτι σαν «χορηγοί» της εκπαίδευσης, αφού τα χρήματα που παίρνουν πάνε όλα σε εισιτήρια και έξοδα διαβίωσης (ενοίκια, φαγητό κ.λπ.). Για αρκετούς χωρίς το «επίδομα» από τη μητέρα και τον πατέρα ή τη δεύτερη «μυστική» δουλειά δεν υπάρχουν στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Αναπληρωτές εκπαιδευτικοί: η επινόηση του βασανιστηρίου» ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Μαυρογιώργος αναρωτιέται «εάν υπάρχει πιο ταπεινωτική και πιο εξευτελιστική επώδυνη/ βάρβαρη/ εφιαλτική/ εξατομικευμένη/ ανταγωνιστική (: ο θάνατός σου η ζωή μου)/ σωφρονιστική εμπειρία βασανιστηρίου από το να είσαι σε καθεστώς αναμονής προκειμένου να εγγράφεσαι κάθε χρόνο σε μια λίστα κατάταξης και αναμονής για μία θέση προσωρινής απασχόλησης κι αυτό να επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια!».

Πράγματι, εάν ο διορισμός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελεί το «φωτεινό αντικείμενο του πόθου» για χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, οι συνεχείς μετακινήσεις εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας κάθε χρόνο από Εβρο έως Κρήτη και από Ιθάκη μέχρι Ικαρία, ισοδυναμούν με μια πολύχρονη περιπέτεια, μια σύγχρονη «Οδύσσεια».

Και μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές και νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς που καλούνται να τα βγάλουν πέρα 2,3, 4 χρόνια εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας!

πηγή: efsyn.gr - Χρήστος Κάτσικας