Σκέψεις για τους σχολικούς αγώνες επιχειρηματολογίας

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Τις μέρες αυτές διοργανώνονται οι σχολικοί αγώνες επιχειρηματολογίας – αντιλογίας. Μια ακόμα δραστηριότητα των Λυκείων κατά την οποία 2 καθηγητές με καμιά 10 μαθητές από κάθε Λύκειο διαγωνίζονται στην επιχειρηματολογία – αντιλογία. Άρα 1 μέρα, και αν νικήσει το Λύκειο περισσότερες μέρες, οι μαθητές που είχαν μάθημα με τους 2 καθηγητές θα χάσουν τα μαθήματά τους , φυσικά και οι 10 μαθητές και αν τύχει να είναι και οι 10 από το ίδιο τμήμα, στο τμήμα αυτό ουσιαστικά δεν θα μπορέσουν να κάνουν μάθημα ούτε οι άλλοι καθηγητές του Λυκείου.

Ας δούμε τι ακριβώς γίνεται σ’ αυτούς τους αγώνες. Φέτος για παράδειγμα ανάμεσα στα θέματα ήταν «μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό για εργασία» και «τεχνητή νοημοσύνη». Η μια ομάδα για 4 λεπτά λέει επιχειρήματα υπέρ και η άλλη κατά. Μετά η μια ομάδα προσπαθεί σε συγκεκριμένο χρόνο να αντικρούσει τα επιχειρήματα της άλλης ομάδας. Γενικά μετράει το θάρρος ας πούμε και το θράσος και ο τσαμπουκάς που μιλάει ο μαθητής. Αν μιλάει έτσι και μια ανοησία να πει μπορεί να του την χαρίσουν. Ενώ αν είναι διστακτικός ο μαθητής και μαζεμένος μετράει αρνητικά στην βαθμολογία του. Φυσικά εφαρμόζονται και τεχνικές – κόλπα όπως να τους ζητάς να δικαιολογήσουν με παραδείγματα τα λεγόμενά τους για να τους φέρεις σε αδιέξοδο.

Θα ήθελα να εκφράσω μερικές σκέψεις :

1. Για να διατυπώσουν σοβαρά επιχειρήματα οι μαθητές πρέπει να γνωρίζουν το θέμα σε κάποιο βάθος, αλλιώς τα επιχειρήματα θα είναι λόγια του αέρα. Για παράδειγμα αν το θέμα ήταν «ταφή ή αποτέφρωση των νεκρών», θα έπρεπε από την Βιολογία να γνωρίζουν τα μειονεκτήματα της αποτέφρωσης, ότι μπλοκάρει τους βιογεωχημικούς κύκλους των χημικών στοιχείων, ξοδεύει υπερβολική ενέργεια, ρυπαίνει το περιβάλλον κλπ. Παρόμοια αν ήταν για το φαινόμενο θερμοκηπίου, το περιβάλλον, τα οικοσυστήματα … αλλά το ίδιο ισχύει αν το θέμα ήταν από άλλα μαθήματα. Τόσο εύκολα όμως που χάνουν μαθήματα οι μαθητές από τις υπερβολικές δραστηριότητες στο Λύκειο, μόνο πασάλειμμα από γνώσεις πετυχαίνουν.

2. Για να νικήσουν οι μαθητές πρέπει να εκφράζουν τα επιχειρήματα πολύ γρήγορα, επειδή ο χρόνος που έχουν είναι μόνο λίγα λεπτά. Πρέπει να μιλάνε σχεδόν χωρίς να σκέπτονται, δηλαδή πρέπει αμέσως να μιλάνε, δηλαδή αύθις να άδουν, αυθάδεια. Γι αυτό πιο σωστά θα ήταν να ονομάζονται αγώνες αυθάδειας. Ναι αλλά για να αντικρούσεις με σοβαρότητα τα επιχειρήματα που λέει ο άλλος πρέπει να μη βιαστείς να απαντήσεις, αλλά τα λόγια του να ζυμωθούν μέσα σου για να καταλάβεις καθαρά αν εκφράζουν κάτι που είναι λάθος. Βέβαια στους αγώνες αυτούς δεν ενδιαφέρει αν είναι σωστά ή λάθος τα επιχειρήματα αλλά μόνο η νίκη !

3. Όπως ανέφερα προηγουμένως σ’ αυτούς τους αγώνες μετράει το θάρρος ας πούμε και το θράσος και ο τσαμπουκάς που μιλάει ο μαθητής. Αν μιλάει έτσι και μια ανοησία να πει μπορεί να του την χαρίσουν. Ενώ αν είναι διστακτικός ο μαθητής και μαζεμένος μετράει αρνητικά στην βαθμολογία του. Δηλαδή απλά όποιος φωνάζει λέει το σωστό. Γι αυτό ακριβώς και στα δελτία ειδήσεων φωνάζουν κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι για να μας πείσουν ότι λένε αλήθεια. Γι αυτό ακριβώς και στα Δικαστήρια οι Μεγαλοδικηγόροι φέρονται με θράσος και τσαμπουκά για να κερδίσουν την δίκη. Ωραία εκπαίδευση δίνουμε στους μαθητές.

4. Αν πει κάποιος ότι και στα καλύτερα Λύκεια του εξωτερικού ασχολούνται οι μαθητές με πολλές δραστηριότητες θα του απαντούσα, ναι ασχολούνται, αλλά όχι με χάσιμο μαθημάτων. Γνωρίζω ότι σε άριστα Λύκεια δεν δικαιούνται οι μαθητές να συμμετέχουν στην σχολική αθλητική ομάδα αν δεν έχουν πολύ καλή επίδοση σε όλα τα μαθήματα. Ενώ στην Ελλάδα είναι ευκαιρίες για να χάνουν μαθήματα. Όταν ο κ. Μπαμπινιώτης ήταν Πρόεδρος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είχε εισηγηθεί πραγματικά καινοτόμες αλλαγές στο Λύκειο, όπως να τρώνε οι μαθητές το μεσημέρι στο σχολείο και να σχολάνε στις 5 το απόγευμα έχοντας τελειώσει όλα τα μαθήματά τους. Και φυσικά θα είναι άχρηστα τα φροντιστήρια.

Σιγά μην προχωρήσουν οι Κυβερνήσεις αυτές τις αλλαγές. Εδώ δεν τους ενδιαφέρει αν σκοτώνονται οι Έλληνες, θα τους νοιάξει να πάρουν σοβαρή μόρφωση τα Ελληνόπουλα ; «Δεν μπορούσαμε να πούμε στην Βουλή ότι δεν είναι ασφαλή τα τραίνα», δήλωνε σε ένα κανάλι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Ενώ να έχουν τους πολίτες κάθε μέρα με τον κίνδυνο να σκοτωθούν μπορούσαν ! Τελικά πόσο άδικο είχε ο άγιος Πορφύριος όταν έλεγε "οι Χριστιανοί ούτε πάμε να ψηφίσουμε" ;

Όταν ήταν 15 χρονών ο άγιος Παΐσιος και ζούσε στην Κόνιτσα ήρθε ένας φοιτητής της Βιολογίας και τον ζάλισε ότι η επιστήμη απέδειξε ότι καταγόμαστε από τον πίθηκο, ότι ο Χριστός ήταν πολύ καλός άνθρωπος αλλά όχι Θεός και παρόμοια. Ο καημένος ο Παΐσιος δεν ήξερε τι να απαντήσει. Πήγε στο εκκλησάκι της αγίας Βαρβάρας έξω από την Κόνιτσα που συνήθιζε να προσεύχεται, και άρχισε μετάνοιες παρακαλώντας τον Χριστό να του δείξει ποια ήταν η αλήθεια. Αν και ψόφησε στις μετάνοιες δεν πήρε καμία απάντηση. Τότε σκέφθηκε και πολύ καλός άνθρωπος να ήταν ο Χριστός αξίζει να αγωνιστώ γι αυτόν. Μόλις σκέφθηκε αυτό έλαμψε η εικόνα του Χριστού στο τέμπλο και του έδειξε ο Χριστός με το δάκτυλο τα λόγια στο ανοιχτό βιβλίο που κρατούσε «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται».