Συμπύρηνο ροδάκινο ώρα μηδέν!

Οι τελευταίες κακοκαιρίες, με τη βροχόπτωση σε κάποιες περιοχές και με χαλάζι ή ανεμοθύελλες σε κάποιες άλλες ήταν κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα. 

Για το συμπύρηνο ροδάκινο ήρθε η ώρα μηδέν. Έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα και το μέλλον διαγράφεται ... αβέβαιο. Δεν υπάρχει καλλιεργητής αυτή τη στιγμή που να αισιοδοξεί για την επόμενη ημέρα και να θέλει να παράγει. 

Τα μηνύματα που καταφτάνουν και η απελπισία που εκπέμπουν είναι πραγματικά χωρίς προηγούμενο. Και κάθε μήνυμα απελπισίας περιλαμβάνει και μία πρόταση. Που σημαίνει ότι υπάρχουν προτάσεις για εξεύρεση λύσης. Όλες όμως σκοντάφτουν στην απέναντι πλευρά, στον άλλο κρίκο της αλυσίδας (μιας και όλοι παραδέχονται ότι είναι αλυσίδα/συνεργάτες) που λέγεται μεταποιητής/βιομηχανία. Η άλλη πλευρά είναι σα να έχει κλείσει τ' αυτιά και παίζει με τις αντοχές. Μόνο που εδώ μιλάμε για ανθρώπινο πόνο, επιβίωση των οικογενειών αλλά και ανάπτυξη της περιοχής. Όλος περιέργως η ανάπτυξη στη βιομηχανία ανθεί και οι τζίροι ανεβαίνουν. Τι γίνεται, όμως, με την υποανάπτυξη του άλλου κρίκου που έχει φτάσει στο...αμήν! Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται για ξεριζώματα και αλυσοπρίονα. Αλλά χρόνο με το χρόνο στη συνείδηση του Πελλιώτη (και του Ημαθιώτη) παραγωγού έχει κατασταλάξει η σκέψη ότι... "αν θέλω να σέβομαι τον εαυτό μου δεν πρέπει να καλλιεργήσω συμπύρηνο ροδάκινο". 

Και υπάρχει και η κυβέρνηση. Στοπ!

Τελειώνει ο Αύγουστος του 2024 και το μέλλον του συμπύρηνου ροδάκινου, το μέλλον των παραγωγών, το μέλλον της Πέλλας "βυθίστηκε" ακόμη περισσότερο στην... κερδοσκοπία και στην ανικανότητα!