Θεσσαλονίκη: Η εκτόξευση των ενοικίων οδηγεί στη συγκατοίκηση – Η Οδύσσεια της αναζήτησης συγκάτοικου

Στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί το φαινόμενο της συγκατοίκησης, αφού την ανιούσα έχουν πάρει οι τιμές των ενοικίων και πολλοί δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν. Όμως η αναζήτηση συγκάτοικου δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Διαφορετικά «θέλω», άλλες συνήθειες, δυσκολία στη σύμπλευση όσον αφορά τα οικονομικά και τη διαχείριση αλλά και επιφυλακτικότητα στη συγκατοίκηση με ένα μέχρι πρότινος άγνωστο πρόσωπο, δημιουργούν δυσκολίες, ενώ και οι ίδιες οι τιμές των ενοικίων στα δυάρια και στα τριάρια περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Ο Μανόλης Αγιαννίτης ζει με συγκάτοικο στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Χρειάστηκε δύο μήνες για να βρει συγκάτοικο και παρότι ήθελε να μείνει στο κέντρο, στράφηκε εν τέλει στα δυτικά λόγω του οικονομικού παράγοντα. «Χρειάστηκα δύο μήνες περίπου για να βρω συγκάτοικο. Έψαχνα στο Facebook κυρίως και ρωτούσα φίλους και γνωστούς. Η συγκατοίκηση είναι μια καλή λύση για κάποιον που θέλει να ζήσει σε μια μεγάλη πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, η οποία τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο ακριβή. Ήθελα να βρω στο κέντρο άτομο για να συγκατοικήσω αλλά ήταν πιο ακριβά», δηλώνει στην Karfitsa.

Το μήνα ξοδεύει περίπου 300 ευρώ για ενοίκιο και λογαριασμούς, ποσό που υπολογίζει πως θα ήταν κατά 100 ευρώ αυξημένο αν ζούσε με συγκάτοικο στο κέντρο.

«Μου έκανε εντύπωση το ότι ψάχνουν για συγκάτοικο άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν είδα μόνο φοιτητές και νέους εργαζόμενους. Βλέπεις ηλικίες των 50 και 60 ετών», δηλώνει στην Karfitsa η Μαρία Θεοδωρακοπούλου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που ήρθε από την Αθήνα για σπουδές και αναζητούσε για δύο μήνες συγκάτοικο.

Μάλιστα παρολίγον να πέσει θύμα απάτης, καθώς σε σχετική της αγγελία στο Facebook, κάποιος απάντησε στέλνοντας φωτογραφίες αλιευμένες από το διαδίκτυο και ζητώντας άμεσα προκαταβολή. Η ίδια συνιστά προσοχή και καλή έρευνα.

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η κουλτούρα της συγκατοίκησης»

«Αποφάσισα να συγκατοικήσω λόγω της μεγάλης δυσκολίας να ανταπεξέλθω στα έξοδα μόνος μου. Άλλαξα αρκετούς συγκατοίκους τα τελευταία χρόνια. Με κάποιους ταυτιζόμουν πολύ περισσότερο, με άλλους όχι και τόσο. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά», αναφέρει στην Karfitsa νεαρός που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, ο οποίος ζει με συγκατοίκους τα τελευταία πέντε χρόνια.

Και συμπληρώνει: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τόσο πολύ η κουλτούρα της συγκατοίκησης. Είναι πρώιμο. Στη χώρα μας μέχρι και πριν λίγα χρόνια, τα ενοίκια ήταν σε ένα καλό επίπεδο, πράγμα το οποίο ευνοούσε το να μένεις μόνος σου. Ο πληθωρισμός που έφερε αύξηση των ενοικίων την περίοδο της πανδημίας και των πολέμων, οδήγησε περισσότερους να ψάξουν για συγκάτοικο».

Εξωφρενικές απαιτήσεις από τους ιδιοκτήτες

Οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών πολλές φορές λειτουργούν αποτρεπτικά για συγκατοίκηση σε κάποια ακίνητα, όπως διαπιστώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Θεσσαλονίκης, Θάνος Τσουλκανάκης.

«Για κάποια τριάρια που είναι πολύ προνομιακά και κοντά στα πανεπιστήμια ζητούν 1.200 ευρώ. Δηλαδή 400 ευρώ το άτομο. Στο νοικιάζουν ήδη σαν γκαρσονιέρα. Είναι κακή αντιμετώπιση αυτή. Ο άλλος θα πει “δίνω 450 ευρώ και μένω μόνος μου”», τονίζει ο ίδιος στην Karfitsa και σημειώνει ότι θα πρέπει να υπάρξει πιο λογική αντιμετώπιση από πλευράς των ιδιοκτητών.

Προσθέτοντας: «Η Θεσσαλονίκη σε λίγα χρόνια θα γίνει πόλη όπου θα σπουδάζουν μόνο οι πλούσιοι. Φέτος αρκετά σπίτια έμειναν ξενοίκιαστα ή νοικιάστηκαν πιο φθηνά στο τέλος της φοιτητικής σεζόν. Συνήθως γίνονται συγκατοικήσεις φοιτητών από το δεύτερο και τρίτο έτος ή στα μεταπτυχιακά. Είναι παιδιά που έχουν αναπτύξει φιλίες ή κατάγονται από τις ίδιες περιοχές ή είναι συγγενείς».

karfitsa.gr - ΕΛΙΝΑ ΤΟΥΚΟΥΣΜΠΑΛΙΔΟΥ