Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι

Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω

Δεν θα την βρεις ούτε στις ‘Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας

Στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.

Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.

Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μονάχα μέσα στον άνθρωπο,

Λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά

Στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό

πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,

ούτε ο ουρανός που καθρεπτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε

ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τα άνθη. Είναι η αγάπη

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι παγκόσμια, συνυφασμένα με την ανθρώπινη φύση οπουδήποτε εμφανίζονται άσχετα από τόπο, χρόνο, χρώμα, φυλή, φύλο, θρησκεία, ιδεολογία. Είναι η κορωνίδα της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και ενσαρκώνουν ηθικές πολιτικές και πολιτιστικές αξίες.

Τα δικαιώματα είναι αναφαίρετα, απαράγραπτα και αναπαλλοτρίωτα και ως εκ τούτου η ανάγκη της προστασίας και της κατοχύρωσης τους είναι αυτονόητη. Το σεβασμό και τη διασφάλισή τους επιβάλλουν και υπαγορεύουν λόγοι ηθικής δεοντολογίας καθόσον ο άνθρωπος ως έλλογο ον είναι αξία και αυτοσκοπός. Γι΄ αυτό οφείλουμε πίστη και σεβασμό, μα και για λόγους ανθρωπιστικής και δημοκρατικής δεοντολογίας. Ο άνθρωπος χρειάζεται ελευθερία κινήσεων και δράσης για να μπορεί απρόσκοπτα να δημιουργεί και να προοδεύει, ελευθερία που την υπαγορεύει πρώτιστα η ανθρωποκεντρική θεώρηση της ζωής. Η αρχή της ισότητας και το δικαίωμα στη διαφορά είναι δυο από τις βασικότερες οργανωτικές αρχές της δημοκρατίας και θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού. Γι αυτό πρέπει να καταπολεμήσουμε κάθε μορφή ρατσισμού φυλετικού και κοινωνικού, διότι τέτοιου είδους διακρίσεις συνιστούν βαρβαρότητα.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρείται κατακριτέα και καταδικαστέα από όλες τις χώρες του κόσμου. Για το σκοπό αυτό άλλωστε, δηλαδή για την κατοχύρωσή τους έχουν υπογραφεί κατά καιρούς διεθνείς συνθήκες, όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ο.Η.Ε 1948), η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Ρώμη 1950), η Διακήρυξη του Ελσίνκι κλπ. Σήμερα, η κατοχύρωση τους περιλαμβάνεται στο έργο και τις αρμοδιότητες διεθνών οργανισμών όπως ο Ο.Η.Ε, η Unesco, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Διεθνής Αμνηστία.

Παρά ταύτα, και ενώ τελείωσε η δεύτερη χιλιετία εξακολουθεί να υπάρχει οξύ πρόβλημα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων από τη μία άκρη της γης έως την άλλη. Φυλετικές διακρίσεις, χαμηλό βιοτικό επίπεδο, κοινωνικές ανισότητες, κατάφωρη παραβίαση μειονοτικών δικαιωμάτων, κακοποιήσεις μικρών παιδιών, ανισότητα των δυο φύλων που μετατρέπεται σε καταπίεση της γυναίκας, καταπάτηση δικαιωμάτων κοινωνικών υπο – ομάδων που εισπράττουν την κοινωνική αποδοκιμασία, είναι δυστυχώς εκδηλώσεις παραβίασης.

Είναι αυτονόητο λοιπόν, πως ο σεβασμός και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων είναι από τους ασφαλέστερους δείκτες της ανθρωπιστικής ευαισθησίας και της στάθμης του πολιτισμού κάθε κοινωνίας. Άλλωστε, βασικές αρχές του ανθρωπισμού αλλά και της πνευματικής καλλιέργειας, είναι ο σεβασμός και η πίστη στον άνθρωπο, η αλληλοβοήθεια και η αλληλεγγύη καθώς και ο αγώνας για την ολοκλήρωση του κάθε ανθρώπου και για την ποιοτική μετάλλαξη των όρων ζωής του συνόλου. Ο πολιτισμένος και πνευματικά προηγμένος άνθρωπος είναι απαλλαγμένος από κοινωνικές και φυλετικές προκαταλήψεις, πιστεύει στην αρχή της ισότητας, ευαγγελίζεται το δικαίωμα στη διαφορά και θεωρεί τον άνθρωπο συνανθρωπό του. Καταδικάζει απερίφραστα και εμποδίζει μ΄όλες του τις δυνάμεις την εκμετάλλευση, τη καταπίεση προσπαθώντας να εδραιώσει τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.

Είναι συνεπώς φανερό πως μόνο όταν οι κοινωνίες μπουν σε τροχιά ανθρωπιστική, μόνο όταν εδραιωθούν από τη μία άκρη της γης έως την άλλη οι ανθρωπιστικές αντιλήψεις και μόνο όταν ο άνθρωπος εξευγενιστεί και ευαισθητοποιηθεί θα υπάρχει ουσιώδης πολιτισμός.