Το πρόσωπο της εβδομάδας: Νίνα Έππα - Ηθοποιός

14 Ιανουαρίου 2023 - 09:01

Με εκείνη την παράλογη αισιοδοξία της ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο. Με τσαγανό, δυνατά συναισθήματα και μια έντονη διάθεση δημιουργικότητας.

Η Νίνα Έππα είναι κάτι σαφώς περισσότερο από μια όμορφη νέα ηθοποιός. Και επειδή δεν στέκεται απλά στο περιτύλιγμα, έχει να προσφέρει πολλά στο μέλλον. Η σχετική συνέντευξή της άλλωστε και το επιβεβαιώνει περίτρανα. Σε μια σεζόν, όπου έχει την ευλογία να συνεργάζεται με την αγαπημένη της δασκάλα από την δραματική σχολή Θεοδοσιάδη, Λίλλυ Μελεμέ στο Dogville, εγκαινιάζει τη στήλη για το νέο έτος. Της ευχόμαστε μια υπέροχη, νέα χρονιά με έξοχες συνεργασίες και μια συνεχόμενη αγωνιστικότητα σ' αυτούς τους δύσκολους και απαξιωτικούς από την πολιτεία καιρούς για τους ηθοποιούς ετούτης της χώρας...
* Θεωρώ ότι όλο αυτό το χάος οφείλουμε να το μετουσιώσουμε σε δημιουργία. Να αντισταθούμε με τσαγανό στην σκληρή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες, αλλά να διεκδικούμε το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε με μια παράλογη αισιοδοξία. Γιατί αυτή είναι η μόνη προσέγγιση για τη ζωή μας που κάπως αντέχεται.

* Από παιδί είχα μια καλλιτεχνική ανησυχία που προσπαθούσε να εκφραστεί προς πάσα κατεύθυνση. Ξεκίνησα από μικρή τον χορό, ζωγράφιζα, έφτιαχνα κατασκευές, μακέτες και κοστούμια, ενώ η συγγραφή και η ανάγνωση της ποίησης με μάγευε. Έτσι η επιλογή της Καλών Τεχνών στο μηχανογραφικό μου ήταν μονόδρομος. Μπήκα στο τμήμα Θεάτρου και κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου ανακάλυψα νέους κόσμους σε έργα που ήθελα να εξερευνήσω πιο βαθιά, πιο πρακτικά. Τότε κατάλαβα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μελέτησα, πήρα το πτυχίο μου και πολύ συνειδητά αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα και να σπουδάσω και σε Δραματική σχολή για να μπω ψυχή και σώμα σε αυτούς τους κόσμους.

* Η υποκριτική για εμένα είναι συνώνυμο της ενσυναίσθησης και της συμπόνοιας. Μια επιτακτική ανάγκη ενός ουμανιστικού πνεύματος που σε ωθεί να συναισθάνεσαι έντονα, να κατανοείς ουσιαστικά ώστε να είσαι και καλός ακροατής, να συμφωνείς η να διαφωνείς με θέση και πάθος, να σ' επηρεάζουν τα πάντα γύρω σου βαθιά. Ένα ολοκληρωτικό ξεγύμνωμα στην αλήθεια εν τη γενέσει, με παιδική άθωότητα και απορία.

* Η πραγματικότητα στην μετα-πανδημική εποχή αλλά και επί αυτής (γιατί δεν έχει παρέλθει εντελώς) για έναν ηθοποιό είναι ομολογουμένως δύσβατη, σκληρή, πάντα ήταν. Η αγορά εργασίας είναι στενή και τα μεροκάματα μικρά, ενώ οι ηθοποιοί καλούμαστε να διατηρήσουμε τη χαρά του παιχνιδιού και τον νεανικό μας ενθουσιασμό από το υστέρημα της ψυχής μας, όταν όλα γύρω καταρρέουν. Εγώ τελείωσα τη Σχολή την χρονιά που μπήκαμε σε καραντίνα, τουτέστιν χάος και απογοήτευση. Επαναπροσδιορίσαμε μέχρι και τα δεδομένα. * Θεωρώ ότι όλο αυτό το χάος οφείλουμε να το μετουσιώσουμε σε δημιουργία. Να αντισταθούμε με τσαγανό στην σκληρή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε χωρίς να είμαστε αιθεροβάμονες, αλλά να διεκδικούμε το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε με μια παράλογη αισιοδοξία. Γιατί αυτή είναι η μόνη προσέγγιση για τη ζωή μας που κάπως αντέχεται. * Οι καλλιτέχνες δε φέρουμε ευθύνη ως πολιτικοί ή ακτιβιστές, παρ'ότι πολλές φορές προσπαθούν στις πλάτες μας να φορέσουν κομματικά σχήματα και ευθύνες. Το μόναδικό μας χρέος είναι να υπενθυμίζουμε για ποιους λόγους έχουμε ανάγκη την τέχνη ειδικά σε περιόδους κρίσεων. Ο πολιτισμός είναι ζωτικής σημασίας, και η πολιτισμική ένδεια που βιώνουμε έχει ως απόρροια την άμβλυνση της σκέψης, την καταστολή, την νάρκωση. Χρειαζόμαστε την τέχνη σε όποια μορφή της για να σώσει ένα μέρος αυτού του άσχημου κόσμου, και την τέχνη την σώζουν οι καλλιτέχνες. Τους καλλιτέχνες όμως, ποιός;;;

* Είναι εντελώς παράλογο αυτό που συμβαίνει με το προεδρικό διάταγμα 85/2022. Και είναι κυρίως μια ηθική υποβάθμιση. Καταπατώνται τα δικαιώματα και η αξιοπρέπειά μας. Ζούμε στη μοναδική χώρα που σου λενε πήγαινε σπούδασε να πάρεις και ένα πτυχίο, και εν μια νυκτί μαθαίνεις ότι ξανάβγαλες το λύκειο, ότι είσαι ανειδίκευτος. Και αναρωτιέσαι πόση αφερεγγυότητα μπορεί να σου προσφέρει ένα κράτος που υποβιβάζει πτυχία που'χουν αναγνωρίσει οι ίδιοι οι φορείς του! Αισθάνεσαι μικρός. Προσωπικά, είμαι τυχερή που οι σπουδές μου στο Τμήμα Θεάτρου ισοδυναμούνται με τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου. Ε και; Τον κόπο, τον ιδρώτα και τα δάκρυα που'χω ρίξει στα τρία χρόνια της δραματικής σχολής που δεν συγκρίνονται με κανένα Πανεπιστήμιο, ποιος θα τα αναγνωρίσει; Με πληγώνει βαθιά αυτή η απαξιωτική στάση της πολιτείας απέναντι στους καλλιτέχνες και στον πολιτισμό εν γένει. Πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά με ό,τι δύναμη μας απέμεινε. * Αχ, το "Dogville" και η συνεργασία μου με τη Λίλλυ Μελεμέ είναι μια υπέροχη συγκυρία. Ήδη από την διαδικασία των προβών για τις πτυχιακές μας εξετάσεις ένιωθα να με συνδέει κάτι πολύτιμο με τον τρόπο που η Λίλλυ προσεγγίζει τα έργα. Ευχήθηκα να την συναντήσω επαγγελματικά και το σύμπαν με άκουσε. Βρισκόμουν ήδη ένα χρόνο πριν στο Θέατρο του Νέου Ακάδημου ως βοηθός σκηνοθέτη του Νικορέστη Χανιωτάκη, όπου κλήθηκα να κάνω δύο αντικαταστάσεις και στους δύο γυναικείους ρόλους - ετεροχρονισμένα φυσικά - λόγω κορωνοϊού. Τη μία εξ αυτών ήρθε η Λίλλυ στο θέατρο και το θεώρησα καρμικό. Της εξέφρασα αμέσως την επιθυμία μου για την επικείμενη συνεργασία, και λίγους μήνες μετά συστάθηκε ένα υπέροχο έργο από μια πολύτιμη δασκάλα σε έναν οικείο χώρο. Όλα με έναν τρόπο κάπως συνδέονται, μέχρι και το ίδιο το έργο με την επικαιρότητα δυστυχώς. * Ο κόσμος φεύγει με σκέψεις και προβληματισμούς, και αυτό μου δίνει δύναμη να σκέφτομαι ότι βάζω ένα μικρό λιθαράκι στην αφύπνηση των συνειδήσεών των θεατών. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που κάνουμε αυτήν τη δουλειά.

* Η Λιζ Χένσον, ο ρόλος μου είναι μια από τους "φιλήσυχους" κάτοικους του Ντογκβιλ και έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, όπως όλοι οι "μπρεχτικοί" ήρωές του έργου. Είναι εκκεντρική, αντισυμβατική και αντιδραστική και μπορώ να πω ότι συναντιόμαστε αρκετά στην ευθύτητά της. Ωστόσο σίγουρα δεν έχω την εξουσιολαγνεία και τον σαδισμό της, ευτυχώς. * Υπάρχει μια εσωτερική διαδρομή που ακολουθήσαμε όλοι με τη βοήθεια της Λίλλυς που μας βοηθά να κατανοήσουμε τις σκοτεινές πλευρές των ηρώων, κάποια κοινά στοιχεία, και αυτή η κοινή γραμμή της συνωμοσίας μας ενώνει ως σύνολο και ως ομάδα. Νιώθω ότι δουλεύουμε όλοι μαζί για τον ίδιο στόχο, και είμαι ευγνώμων που παίζω δίπλα σε τόσο σπουδαίους ηθοποιούς στην αρχή της καριέρας μου. * Θεωρώ τον Λαρς Φον Τρίερ μια διάνοια. Το έργο του αποτελεί μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και τα όρια της ηθικής, της εκμετάλλευσης, της αλληλεγγύης, της αγάπης, του δούναι και λαβείν. Όταν μια ιστορία είναι τόσο εμβληματική σίγουρα δίνει χώρο στο να αποδοθεί ποκιλοτρόπως. Γι'αυτό και όλα τα μεγάλα έργα παρουσιάζονται ξανά και ξανά, γιατί δε σταματάνε να θίγουν διαχρονικά ερωτήματα. Το Dogville δυστυχώς είναι πιο επίκαιρο από ποτέ για τα εγχώρια δεδομένα, διότι το μείζον θέμα του έργου που είναι η θέση της γυναίκας απασχολεί καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης. Πραγματικότητα και μυθοπλασία ταυτίζονται, και αυτό είναι ανατριχιαστικό.

* Στην τηλεόραση έχω κάνει μικρά και δειλά βηματάκια. Ομολογώ ότι με τρομάζουν λίγο οι ρυθμοί και η προχειρότητα εκτέλεσης των σκηνών - πλην ορισμένων εξαιρέσεων. Εύχομαι να είμαι το ίδιο τυχερή στα πρώτα μου βήματα και στην μικρή οθόνη, ώστε να συνεργαστώ με ανθρώπους που θαυμάζω για την δουλειά και τον σεβασμό στο αντικείμενό τους, ώστε να τους δίνω και γω το 100% των ικανοτήτων μου. * Τα κλασικά θεατρικά έργα είναι νομίζω διακαής πόθος για κάθε ηθοποιό. Το ψαχούλεμά τους είναι ανεξάντλητο και είναι μια διαδικασία που με συνεπαίρνει. Δεν μπορώ να ταξιμονήσω τους συγγραφείς ή τους ρόλους που αγαπώ, αλλά σίγουρα θέλω πολύ να καταπιαστώ με την παγκόσμια κλασσική δραματουργία μέσα από όμορφες καλλιτεχνικές συναντήσεις. * Νιώθω πολύ περήφανη που μεγάλωσα μέσα στον αθλητισμό. Το beach volley είναι ένα σκληρό αλλά και έξυπνο άθλημα. Μου'δωσε τρομερά εφόδια για την υποκριτική: Πειθαρχία, ομαδικότητα, επιμονή και αφοσίωση. Και η τύχη παίζει ρόλο, αλλά όταν δουλεύεις πολύ, πάντα κάτι θα κερδίσεις. Δεν είμαι και το πρώτο μπόι για βολειμπολίστρια, αλλά ήμουν πεισματάρα. Έκανα διπλές προπονήσεις,βάρη, βελτίωσα την αλτικότητά μου, σκληραγωγήθηκα ώσπου κέρδισα και ένα μετάλλιο - κάβα στη ψυχούλα μου. Το ίδιο συμβαίνει και με την υποκριτική, πρέπει να καλλιεργούμε ό,τι ταλέντα έχουμε και να δουλεύουμε σκληρά και σίγουρα αυτό θα μας ανταμείψει αργά η γρήγορα, θέλω να το πιστεύω αυτό.

* Η σκηνοθεσία δεν είναι κάτι που με αφορά προς το παρόν. Μου αρέσει να μοιράζομαι μια ωραία ιδέα με τον σκηνοθέτη μου, αλλά να με κατευθύνει εκείνος, να δέχομαι οδηγίες και να τις εμπλουτίζω με το υλικό που διαθέτω ως ηθοποιός. * Το γράψιμο με αποφορτίζει πολύ, γράφω κυρίως μικρά πεζά, συνήθως όταν δεν είμαι στα πολύ καλά μου. Θα'θελα να το αναπτύξω περισσότερο χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να πέφτω σε κατάθλιψη. Τελευταία ξεκίνησα να ασχολούμαι και με τις μεταφράσεις κειμένων από τα σουηδικά, καθώς είναι η μητρική μου. Έχω βρει τρομερά ενδιαφέροντα νέα έργα. Μου αρέσει πολύ και με βοηθάει να φρεσκάρω τη γλώσσα και να διευρύνω τον τρόπο σκέψης μου. Υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο λαών ως προς αυτό το κομμάτι. * Η Αθήνα έχει μια ζωντάνια που δεν με αφήνει να βαρεθώ ποτέ, κι ας με κουράζουν οι ρυθμοί της. Ωστόσο είναι ακατάστατη και αφιλόξενη. Ως Θεσσαλονικιά, πάντα θα με ενοχλεί η απρόσωπη πλευρά της.

* Παρ'ότι γύρισα στην Ελλάδα 7 χρονών από τη Σουηδία, κουβαλάω ακόμα πολλά χαρακτηριστικά μιας σουηδικής ιδιοσυγκρασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έχω συγγενείς που ζουν εκεί οπότε την επισκέπτομαι συχνά. Με λύπη μπορώ να πω ότι το μεγαλύτερο χάσμα που βιώνω ανάμεσα στους δυο λαούς είναι αυτό του πολιτισμού, της ανάδειξης του πλούτου της κάθε χώρας αλλά και της συμπεριφοράς των κατοίκων που ζουν σε αυτή.

* Το Αll4fun είναι όντως Fun και δίνει το βήμα στα νέα παιδιά να γνωριστούν και να μιλήσουν γι'αυτό που αγαπούν, και αυτό είναι ανυπέρβλητο!

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το Dogville ακολουθούν ΕΔΩ: