Η αναξιότητά μας για το μυστήριο του Γάμου

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Στέφεται ο δούλος του Θεού … την δούλη του θεού… στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Στέφεται η δούλη του Θεού … τον δούλο του Θεού … στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή στο μυστήριο του Γάμου μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία στεφανώνεται ο άντρας την γυναίκα και η γυναίκα τον άντρα στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το ερώτημα όμως είναι, είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο ;

Δεν είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο όταν από μικρά παιδιά κάναμε κάθε είδους σαρκική αμαρτία με αποτέλεσμα να έχουμε καταντήσει σκλάβοι σε σαρκικά πάθη. Ο Γάμος δεν είναι χώρος ικανοποίησης σαρκικών παθών, αλλά χώρος αγώνα σεμνότητας. Επαινεί η Αγία Γραφή τον Τωβίτ που μετά τον γάμο του τρία βράδια προσευχόντουσαν με την γυναίκα του και έπειτα συνευρέθηκαν. Και ο άγιος Πορφύριος σύστηνε μετά από λίγες μέρες να συνευρίσκονται οι σύζυγοι. Βέβαια αυτά για πολλούς από εμάς είναι πολυτέλειες, αφού εμείς θεωρούμε καθυστερημένους αυτούς που δεν έχουν προγαμιαίες σχέσεις.

Δεν είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο, όταν αφού δοκιμάσαμε σεξουαλικά ένα σωρό γυναίκες ή άντρες, ψάχνουμε τώρα έναν άνθρωπο να τον στεφανωθούμε. Θα είμαστε ειλικρινείς μαζί του αν του πούμε όλη την προηγούμενη ζωή μας και αν θέλει να μας παντρευτεί είναι ευθύνη δική του. Όχι όμως να παριστάνουμε τις αθώες περιστερές για να ξεγελάσουμε τον άλλο. Δυστυχώς η πικρή αλήθεια είναι, αν ο άντρας ή η γυναίκα είχαν ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις με άλλους πριν τον Γάμο τους δύσκολα δεν θα το συνεχίσουν. Εδώ και να μην είχες τέτοιες σχέσεις πριν τον Γάμο σου έρχονται δυσκολίες στην ζωή που είσαι έτοιμος να πέσεις, που να είχες κιόλας αυτή την εμπειρία !

Δεν είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο όταν μας έχουν μεγαλώσει οι γονείς μας μέσα στην ανευθυνότητα. Όταν ότι θέλαμε το είχαμε, όλες τις επιθυμίες μας τις ικανοποιούσαν, όλα τα χατίρια μας τα έκαμναν. Όταν τίποτα δεν μας άφησαν να διαλέξουμε μόνοι μας, καμία ευθύνη δεν μας άφησαν να πάρουμε και μια ζωή οι γονείς μας ήταν υπηρέτες μας. Μιλώντας σε μαθητές και μαθήτριες της Α΄ Λυκείου ο μακαριστός Επίσκοπος Σιατίστης Παύλος τους έλεγε : «Αν μέχρι τώρα δεν κάμνετε τίποτα μόνοι σας και ακόμα και το ποτήρι νερό που θα πιείτε σας το φέρνουν οι γονείς σας, δεν κάμνετε για γάμο».

Δεν είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο όταν δεν έχουμε μάθει να κάμνουμε τίποτα στην ζωή μας, δηλαδή απλώς όταν είμαστε άχρηστοι. Γι αυτό συμβούλευε τους γονείς ο άγιος Παΐσιος : «Να μάθετε τα παιδιά να δουλεύουν. Στην ανάγκη να πληρώνει το μεροκάματο ο πατέρας, αρκεί να τους αρέσει». Έλεγε ένας Παιδαγωγός «στην Αφρική τα παιδιά μέχρι κλείσουν τα 15 χρόνια τους, είναι σε θέση να κάμνουν οποιαδήποτε εργασία κάμνουν οι γονείς τους». Θέλει να μας πει κάποιος τι ισχύει στην Ελλάδα ;

Δεν είμαστε άξιοι να στεφανωθούμε τον άλλο άνθρωπο όταν τον παντρευόμαστε για να τον διορθώσουμε. Προφανώς έχουμε γεμίσει από εγωισμό και πιστεύουμε ότι όλα σε μας είναι σωστά και οφείλει το ταίρι μας να μας ακολουθεί. Ήδη ξεκινάμε λάθος. Μέσα στην πορεία του Γάμου και οι δυο θα τριφτούμε μεταξύ μας και οι δύο θ’ αλλάξουμε. Από πέτρες με μυτερές γωνίες που ήμασταν, μετά από πολλά χρόνια θα γίνουμε στρογγυλεμένες πέτρες. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει ν’ ασκούμε την όμορφη αλληλοπεριχώρηση, δηλαδή δεν θα πνίγει ο ένας τον άλλο, αλλά θα του αφήνει χώρο να κινείται ελεύθερα.

«Το μυστήριο τούτο μέγα εστί» λέει ο μεγάλος απόστολος Παύλος. Ναι, είναι υπέροχο να στεφανωθείς έναν άνθρωπο και να ενωθούν οι ζωές σας. Προσωπικά ύστερα από 35 χρόνια Γάμου, βλέποντας την ζωή μου τον θεωρώ ανώτερο ακόμα και από την Γέννηση του ανθρώπου. Εγώ τι σημαίνει ζωή το κατάλαβα μετά από τον Γάμο μου, πριν σαν να ζούσα κάτι ψεύτικο. Για πολλούς από τους παραπάνω λόγους που ανέφερα, θεωρώ ότι δεν ήμουν άξιος για ένα τόσο μεγάλο δώρο που μου έκανε ο Θεός.

Πως γίνεται όμως και σπάνια ο Γάμος είναι πραγματικά όπως τον θέλει ο Θεός ; Γιατί δυστυχώς, ενώ ο Γάμος είναι τόσο μεγάλη ευλογία συχνά καταντάει μια κατάρα. Νομίζω στα λόγια που έγραψε ο άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος σε μια κοπέλα με την οποία είχε αλληλογραφία και περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο δρόμος της ζωής», αν στην θέση της κοπέλας βάλουμε το αντρόγυνο θα πάρουμε μια απάντηση :

Η ψυχική ισορροπία και ευταξία θ’ αρχίσει να αποκαθίσταται μόνο αν επιλέξεις τον δρόμο της χάριτος, μόνο αν αποφασίσεις να καταστήσεις κανόνες της ζωής σου τις αρχές της πνευματικής ζωής. Από τη στιγμή που θα λάβεις τέτοια απόφαση, θα σχηματιστεί μέσα σου ο άξονας ή το κέντρο, για το οποίο μίλησα πιο πάνω, ένα κέντρο με μεγάλη ελκτική δύναμη, που θα αρχίσει να σε έλκει προς το μέρος του όλο και περισσότερο. Γιατί ; Επειδή εκεί ακριβώς θα βρίσκεται η χάρη, που έχει σαγηνεύσει την αυτοσυνειδησία σου και την ελεύθερη βούλησή σου. Η χάρη του Θεού λοιπόν, θ’ αρχίσει να έλκει προς αυτό το κέντρο όλες τις δυνάμεις της φύσεώς σου, διανοητικές και πνευματικές, και να κατευθύνει τη δράση τους, διατηρώντας ότι καλό και καταστρέφοντας ότι κακό έχουν. Η εσωτερική αναγέννηση που τόσο ποθείς, η αναγέννηση, η ανακαίνιση του πνεύματος, για την οποία σου μίλησα, δεν είναι παρά αυτή ακριβώς η έλξη όλων των δυνάμεων προς ένα κέντρο, η κατεύθυνσή τους προς ένα στόχο. Όταν η αναγέννησή σου συντελεστεί, το καθετί, μεγάλο ή μικρό, θα απορρέει από το ένα και μοναδικό τούτο κέντρο. Έτσι θα εδραιωθεί μέσα σου η πιο τέλεια αρμονία. Και τότε «η ειρήνη του Θεού, που είναι ασύλληπτη στον ανθρώπινο νου» θα επισκιάσει τον εσωτερικό ναό της φύσεώς σου. Μακάρι ο Θεός της ειρήνης να είναι μαζί σου ! Τι πανευφρόσυνη και τρισμακάρια κατάσταση ! Αν τη βιώσεις, θα διαπιστώσεις και θα ομολογήσεις ότι άξιζε απόλυτα αυτό που ποθούσες».

*(η φώτο από το pentapostagma)