Νέα έρευνα ανατρέπει όσα ξέραμε για τις μάχες ανθρώπων και θηρίων πριν 12.000 χρόνια

Μέχρι σήμερα, ξέραμε ότι οι κυνηγοί της Εποχής των Παγετώνων συνήθως χτυπούσαν τα πελώρια θηράματά τους, όπως τα μαμούθ ή τους φοβερούς μαστόδοντες, εκτοξεύοντας δόρατα και χρησιμοποιώντας κάθε είδους βία.

Ωστόσο, νέα έρευνα έρχεται να ανατρέψει το αφήγημα για το κυνήγι 12.000 και 13.000 χρόνια πριν.

Αρχαιολόγοι τώρα υποστηρίζουν ότι οι πρώτοι άνθρωποι έφτιαχναν αιχμηρά δόρια –πέτρινα στην άκρη- με μήκος διπλάσιο από το μπόι τους υπό γωνία για να ανασηκώσουν το θήραμα και να διώξουν πεινασμένα αρπακτικά όπως οι τίγρεις με δόντια.

Η εκτόξευση ενός δόρατος ακόμα και με μεγάλη δύναμη θα ήταν ένα απλό τσίμπημα για το δέρμα ενός μαμούθ.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ένα τοποθετημένο ενισχυμένο δόρυ θα είχε 10 φορές πιο καταστροφική δύναμη, σύμφωνα με πειράματα που χρησιμοποιούν αντίγραφα και εκτιμήσεις της ορμής ενός ζώου.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από την ιδέα να χρησιμοποιήσεις το βάρος του εναντίον του καθώς σε έρχεται», είπε ο αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ, Jun Sunseri.

Η αιχμή του όπλου πριν από 13.000 χρόνια στη Βόρεια Αμερική οι αρχαιολόγοι το αποκαλούν σημείο Clovis, που ήταν ένας βράχος που έχει ακονιστεί ώστε να μετατρέπεται σε λεπίδα σαν ξυράφι με οδοντωτές άκρες.

Έχοντας πάρει το όνομά της από την ομόννυμη πόλη στο Νέο Μεξικό όπου βρέθηκαν για πρώτη φορά πριν από σχεδόν 100 χρόνια, χιλιάδες Clovis – το μεγαλύτερο έχει μέγεθος ενός smartphone – έχουν αποκαλυφθεί σε όλη την ήπειρο, μερικά ακόμη και μέσα σε υπολείμματα μαμούθ.

Η κατασκευή αυτών των όπλων από πέτρες όπως πυριτόλιθος, τσέρτα ή βασάλτης είναι χρονοβόρα, σύμφωνα με τον Scott Byram, έναν εκ των ερευνητών της μελέτης, επομένως είναι λογικό οι κυνηγοί να μην ήθελαν να διακινδυνεύσουν να σπάσει ένα κατά την επίθεση ή να τρέχει ένα τραυματισμένο μαμούθ με ένα δόρυ καρφωμένο στη ράχη του.

Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δεν έχουν βρει μια άθκτη μύτη Clovis, καθώς οι ξύλινοι άξονες που πιθανώς ολοκλήρωσαν τη συναρμολόγηση θα είχαν αποσυντεθεί με την πάροδο του χρόνου- αφήνοντας τους επιστήμονες να μαντέψουν πώς χρησιμοποιήθηκαν οι αιχμές.

Ωστόσο, τέτοιες μύτες Clovis έχουν βρεθεί δίπλα σε μικρότερους άξονες από οστά, όπως από μαμούθ.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτά τα τμήματα οστών προσαρμόστηκαν στις άκρες των δοράτων μήκους 3 μέτρων για να βοηθήσουν στη διατήρηση των όπλων στη θέση τους. Όπως έδειξαν τα πειράματα, καθώς το όπλο τρυπούσε ένα μαμούθ, το οστό θα έσπαγε από τον ξύλινο άξονα, διευρύνοντας την πληγή του ζώου ενώ συγκρατούσε την αιχμή Κλόβις, διασφαλίζοντας ότι η πολύτιμη άκρη θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί.

Ένα τέτοιο όπλο θα επέτρεπε σε όλους τους πρώτους λαούς -ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, μεγέθους ή δύναμης- να αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα ζώα της Εποχής των Παγετώνων, σύμφωνα με τον Sunseri.

Με πληροφορίες από The Wall Street Journal

πηγή: tanea.gr