Άσπρο...δάκρυ στον κάμπο των Γιαννιτσών-Τιμή και "πρασίνισμα" οι μεγάλοι πονοκέφαλοι

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

Ανοιχτή καλλιέργεια, αυτό το είδος της αγροτιάς, που πραγματικά, πόσοι πολιτικοί ασχολήθηκαν μέχρι σήμερα ή ασχολούνται κάπως "ζεστά" (όπως η ζέση που διαφαίνεται κυρίως με τη δενδροκαλλιέργεια) με το είδος; Με τους παραγωγούς του; Με τα προβλήματα του; Είναι στο Χρηματιστήριο, ok, και; Όλα καλά;

 βαμβάκι, ο πάλαι ποτέ άσπρος χρυσός, που απογοήτευση προκαλεί η τιμή του, η τιμή που του δίδεται, η αξία του είναι εγνωσμένη (αλλά...αγνοείται από εκεί που πρέπει να εκτιμηθεί ωρέ πατριώτες του...κεφαλαίου, όπως ίσως θα μπορούσε να πει τουλάχιστον ο... Κουτσούμπας, αλλά κι αυτός μιλιά δεν βγάζει καθώς δεν έχει ιδέα τι γίνεται με τα αγροτικά), η οποία δεν υπερβαίνει τα 0.55-.0.56 ευρώ, μία τιμή που θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλή, καθώς υπολογίζεται πως μόνο με 0.75 ευρώ το ελάχιστο, θα έρχονταν τα πράγματα σε μια «ίσα βάρκα-ίσα νερά», χωρίς ουσιαστικό κέρδος και πάλι, κατάσταση. 

Χώρια που με το «πρασίνισμα» υπάρχει «μπελάς» από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ (τα λέγαμε, δεν τα λέγαμε εδώ στην Πέλλαnews;) και λόγω ηρτημένης πρέπει παραγωγοί να «προσθέσουν» (αλήθεια πως;) στρέμματα στα ήδη υπάρχοντα που έχουν, γιατί οι προϋποθέσεις απαιτούν συγκεκριμένο αριθμό στρεμμάτων. 

Κι όλα αυτά, μας τα κατέγραψε διαβεβαιώνοντας με «σφραγίδα» ότι αποτελούν αντικειμενικά προβλήματα, ο Πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Δήμου Πέλλας Γιώργος Σιδηρόπουλος.

Κι εδώ τίθεται ζήτημα λοιπόν, καθώς πρέπει να μπει πλαφόν για να έρθουν «στα ίσα» τους αυτής της κατηγορίας οι βαμβακοκαλλιεργητές. Εξού και η απαίτηση προ ημερών από πλευράς της ΔΟΒ (Διεπαγγελματική βάμβακος), για «μείωση του ελάχιστου πλαφόν κρίνεται αναγκαία, προκειμένου να μην υπάρχει πρόβλημα στη λήψη της συνδεδεμένης ενίσχυσης βάμβακος 2023 και οι παραγωγοί να μπορέσουν να παραδώσουν τις όποιες ποσότητες κατέχουν και να μην χαθεί η καλλιεργητική περίοδος αλλά και ο κόπος τους.»

Καθώς και η παρουσία του προϊόντος στο Χρηματιστήριο (άλλο αυτό πάλι!), την οποία παρουσία η Ελλάδα «πληρώνει» ακριβά, καθώς η κρίση με το βαμβάκι που επικράτησε λόγω σεισμού και φυσικών καταστροφών στην Τουρκία, δεν μας ευνόησε ως Ελλάδα, δεν ευνόησε τον Έλληνα παραγωγό, καθώς η χρηματιστηριακή αξία πέφτει γενικώς, χωρίς να υπολογίζει «γεωγραφικές περιοχές». Στην αγορά μετράει το προϊόν, νέτα σκέτα, και όχι η χώρα παραγωγής, ακόμη και η ποιότητα του (όπως φαίνεται τελικά, αλλά κατά τα άλλα τα θέλουμε όλα "οικολογικά" και "περιβαλλοντικά", μπιζμπιζέ μαντάμ ένα πράγμα, με τη γεωργία απ' έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα. Καλά το πάμε, μπορούμε και χειρότερα κι αυτά έρχονται).  

Πράγμα που επίσης βεβαιώνει ο Πρόεδρος του Α.Σ. Δήμου Πέλλας, στην κουβέντα που κάναμε για το προϊόν, αλλά και γενικότερα για το μέγα θέμα της ανοικτής καλλιέργειας, με το οποίο όπως τονίζει ο κ. Σιδηρόπουλος, «κανένας δεν έσκυψε ποτέ πάνω του σοβαρά, για να δρομολογήσει σταθερές πολιτικές». Δεν μπορεί για παράδειγμα (όπως συνέβη και με την δενδροκαλλιέργεια), να πηγαίνει να παραδώσει η πλατφόρμα στο εκκοκκιστήριο το προϊόν και να μην ξέρει ο παραγωγός τι θα πάρει! Δεν ξέρουμε αν αυτά συμβαίνουν σε άλλες χώρες, πραγματικά…